سزاوارترين مردم به اين امر (حكومت) هستند و در اين امر، جز ستمكار، با آنان به كشمكش برنمىخيزد. 1
2 . پس از پايان يافتن جريان سقيفه، امام على عليه السلام از كسانى كه در سقيفه حاضر بودند، در مورد استدلال دو طرف (انصار و قريش)، سؤال كرد و سپس ايشان را به تأمّل در استدلال آنان (به اين كه آنان شجره پيامبر صلي الله عليه و آله اند) رهنمايى نمود:
«قريش چه گفتند؟». پاسخ دادند كه: حجّت آوردند كه شجره (و از خاندان) پيامبرند. گفت: «به شجره احتجاج كردند و ثمره (اهل بيت) را تباه ساختند». 2 3 . شعرى كه سيّد رضى در نهج البلاغة و خصائص الأئمّة نقل كرده و آن را مضمون كلام على عليه السلام [در خطاب به خليفه] دانسته، نشانگر اين است كه مهاجران، به «قرابت (خويشاوندى با پيامبر خدا)» استدلال كردهاند و در برابر آنها، امام عليه السلام به «اقربيّت (نزديكترينْ خويش بودن)»:
*و اگر بر مدّعيان، به خويشاوندىات احتجاج كردى
* ديگران از تو به پيامبر، نزديكتر و سزاوارتر بودند.
4 . على عليه السلام در توضيح جريان سقيفه مىگويد:
قريش گفتند: امير بايد از ما باشد. و انصار گفتند: بايد از ما باشد. قريش گفتند: محمّد، پيامبر خدا، از ماست؛ پس ما به اين امر، سزاوارتريم. پس، انصار پذيرفتند و اين حق را براى آنان شناختند و ولايت و قدرت را به ايشان سپردند. پس اگر قريش به سبب پيوند با محمّد صلي الله عليه و آله ، سزاوار آن شدند، آن كس كه به محمّد صلي الله عليه و آله نزديكتر است، از همه آنان سزاوارتر خواهد بود. 3 نيز در نامه 28 نهج البلاغة در اين زمينه آمده است:
1 - تاريخ الطبرى: 3/220، الكامل فى
التاريخ: 2 / 13، الإمامة و السياسة: 1/24 . 2 - نهجالبلاغة: خطبه 67، خصائص الأئمّة: 86 . 3 - وقعة صفّين: 91، شرح نهج البلاغة: 15/78 .