به درستى كه از پيامبر خدا شنيدم كه مىفرمود: "چگونه خواهيد بود هنگامى كه فتنهاى شما را فراگيرد كه كودك در آن پير، و پير در آن فرسوده گردد؟ مردم، بر اساس اين فتنه حركت كنند و آن را سنّت گيرند، و اگر چيزى از آن دگرگون شود، فرياد برآيد كه سنّت، دگرگون شد و مردم، مرتكب زشتىها شوند.
آنگاه گرفتارىها شدّت يابند، فرزندان به اسيرى گرفته شوند و بحران، آنان را در هم پيچد، چنانكه آتش، هيزم را در هم مىپيچد و سنگ آسيا، سنگ زيرين را مىسايد. اينان براى غير خدا علم دين فرا گيرند و براى غيرِ عمل، بياموزند و دنيا را به ابزارِ آخرت جويند".
آنگاه، در حالى كه گروهى از بستگان، و خواص و پيروانش گِردش بودند، رو كرد و فرمود:
«زمامدارانِ پيشين، رفتارى داشتند كه در آنها به عمد، با پيامبر خدا مخالفت كردند و پيمان او را شكستند و سنّتش را دگرگون ساختند. اگر مردم را بر كنارهگيرى از آن دارم و آن را به جايگاه خود در دوران پيامبر خدا برگردانم، لشكريان، از من دورى مىجويند و من، تنها مىمانم، يا به همراه گروهى اندك از پيروانم كه برترى و پيشوايىِ مرا بر پايه كتابِ خداوند و سنّت پيامبر صلي الله عليه و آله باور دارند.
بنگريد اگر فرمان دهم و مقام ابراهيم را به جاى خود كه پيامبر خدا نهاده بود، برگردانم، و فدك را به ارثبَران فاطمه برگردانم، پيمانه پيامبر 1را به همان گونهاى كه بود، برگردانم، زمينهايى را كه پيامبر به مردمانى بخشيد و در حق آنان به اجرا درنيامد، به اجرا گذارم، خانه جعفر را به ورثه او برگردانم و از مسجد جدا سازم، داورىهاى ستمگرانه را برهم زنم، زنانى كه به ناحق به ازدواج مردانى
پيمانهاى (صاع) كه نزد مسلمانان رواج دارد، چهار مُدّ (هر مُدّ، ده سير) است؛ ولى پيمانه پيامبر صلي الله عليه و آله طبق پارهاى روايتها پنج مُد بود (شرح مُلاّ صالح، ج 11، ص 373). (م)