فرياد برآوردند كه: «اى اهل اسلام! سنّت عمر، دگرگون شد. ما را از خواندن نماز مستحبّى در ماه رمضان، باز مىدارد». با مشاهده تفرقه و جدايى و پيروى از پيشوايان گمراهى و تبعيت از داعيان به آتش در اين امت بيمناك شدم [اگر اين دستور را لغو نكنم [بخشى از سپاهم شورش كنند.
[همچنين اگر] سهم ذى القربى را پرداخت كنم كه خداوند، در وصفشان فرموده است: «إِن كُنتُمْ ءَامَنتُم بِاللَّهِ وَمَآ أَنزَلْنَا عَلَى عَبْدِنَا يَوْمَ الْفُرْقَانِ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ؛ 1 اگر به خدا و آنچه بر بندهاش در روز جدايى حق از باطل [جنگ بدر] ـ روزى كه دو گروه [مؤمن و كافر]، با هم روبهرو شدند ـ نازل كرديم، ايمان آوردهايد؛ و خداوند، بر هر چيزى تواناست». سوگند به خداوند كه مقصود او از ذى القربى ماييم كه خداوند، ما را با خود و پيامبر، قرين ساخته و فرموده است: «فَلِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِى الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ؛[ و آنچه را خدا از آنان به رسم غنيمتْ عايد پيامبر خود گردانيد] از آنِ خدا و پيامبر و خويشاوندان و يتيمان و بينوايان و در راه ماندگان است»؛ و درباره ما فرموده است: «كَىْ لاَيَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الاْءَغْنِيَآءِ مِنكُمْ وَمَآ ءَاتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ؛ تا ميان توانگران شما دست به دست نگردد، و آنچه را فرستاده [او [به شما داد، آن را بگيريد و از آنچه شما را بازداشت، باز ايستيد و از خدا پروا بداريد». [و نسبت به [ستمگران بر دودمان پيامبر خدا فرمود: «إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ؛ 2 به درستى كه خداوند، سخت كيفردهنده است» بر آنانكه بر دودمان پيامبر ستم كنند.
اين نعمتى از جانب خداست بر ما و سرمايهاى كه ما را بدان، بىنياز كرد و پيامبرش را نيز بدان سفارش نمود.
1 -
انفال ، آيه 41 . 2 - 2 ـ . حشر، آيه 7.