را ديد، شناخت و بدو عشق نورزيد؛ مگر كسى وجدان انسانى‏اش را از دست داده باشد و فطرت پاك و پيراسته‏اش را آلوده ساخته باشد. راز آن همه شيدايى، شيفتگى و دلدادگى مردمان به على عليه السلام ، در همين است، و روشن است كه اين عاشقان، در گستره تاريخ، از همه گونه‏اى هستند و فراتر از مرزهاى عقيده و باورها، اين شيفتگان، از همه مكتب‏ها هستند؛ چون زيبايى و عشق بدان، و نيز عشق به على عليه السلام كه برترين جلوه آن زيبايى است، مرز ندارد.

كردار على عليه السلام در دوران زندگى، سرشار از حقگرايى، حق‏مدارى و حق‏گسترى است؛ بويژه كه در روزگار كوتاه حكومتش، زيباترين چهره انسانىِ حكومت مبتنى بر ارزش‏هاى انسانى را به نمايش گذاشت. مگر مى‏توان جمالِ جميل على عليه السلام وجلوه آن جمال را در حكومت او نگريست و بدان عشق نورزيد؟!

اكنون و پيش‏تر از آن‏كه متون حديثى و تاريخى سياست علوى را گزارش كنيم، آهنگ آن داريم تا مبانى سياسى امام را در كشوردارى، مرور كنيم. اين نگاه، بس گذراست، در حدّ توان و مجال. واگويى اين مبانى، به واقع، بَر نمودن راز آفرينش زيبايى‏ها و جاذبه‏هاى على عليه السلام است و نشان‏دهنده اصول سياسى حكومت بر دل‏ها. بدان اميد كه مسئولان نظام جمهورى اسلامى، بويژه در اين سال كه با نام زيباىِ على عليه السلام درآميخته است، در هر چه بيشتر شناختن، شناساندن و نزديك شدن به اين زيبايى‏ها تلاش كنند و در نزديك كردن واقعِ زندگانى سياسى و ادارى و مسئوليت گذراى خويش به او بكوشند، و بدين‏سان، دورنمايى از چهره زيباىِ حكومت علوى را براى ارائه به جهانيان، رقم زنند.

يك سياست‏هاى ادارى

سياست‏هاى مديريتى امام على عليه السلام را در اداره امور، در اصول زير مى‏توان گزارش كرد: