فرمود:[ «آرى؛ لا حكم الاّ للّه! سخنى كه از آن، باطلْ طلب مىشود. بر پايه حكم خداوند به شما مىنگريم. بدانيد كه براى شما نزد من، سه ويژگى است: تا زمانى كه با ما هستيد، شما را از مساجد خداوند باز نداريم كه در آن، نام خدا را بر زبان آوريد؛ و تا زمانى كه دستان شما با دستان ماست، شما را از ثروتهاى عمومى محروم نسازيم؛ و با شما پيكار نكنيم، مگر آنكه نبرد كنيد». آنگاه به ادامه خطبه پرداخت. 1
1738.الأموال ـ به نقل از كثير بن نمر ـ: مردى، مردى از خوارج را نزد على عليه السلام آورد و گفت اى امير مؤمنان! ديدم كه اين مرد، تو را دشنام مىدهد.
فرمود: «به او دشنام ده، همانگونه كه به من دشنام داد».
گفت: تو را دوزخى مىانگاشت!
فرمود: «آن را كه با من پيكار نكند، نمىكُشم».
[سپس [فرمود: «آنها بر ما سه حق دارند: آنان را از مساجد، باز نداريم، كه در آن ياد خدا كنند؛ و آنان را از ثروتهاى عمومى باز نداريم، تا زمانى كه دستان آنان با دستهاى ماست؛ و با آنان پيكار نكنيم، تا زمانى كه با ما پيكار نكنند». 2
1739.المصنَّف ـ به نقل از كثير بن نمر ـ: مردى، مردى [ديگر ] را نزد على عليه السلام آورد و گفت: اينان، تو را دوزخى مىانگاشتند! سپس فرار كردند. و اين [مرد ] را گرفتم.
فرمود: «آيا بكُشم آنكه را با من پيكار نكرده است؟».
گفت: تو را دشنام داد!
فرمود: «او را دشنام ده يا رها كن». 3
ر.ك: ج 6، ص 390 (شكيبايى امام بر آزارِ خوارج و مدارا با ايشان).
1 - السنن الكبرى: 8/319/16763، تاريخ الطبرى:
5/73 ، الكامل فى التاريخ: 2/398. 2 - الأموال: 245/567، كنز العمّال:
11/300/31569. 3 - المصنّف فى الأحاديث
والآثار: 8/614/147، كنز العمّال: 11/319/31616.