دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ

مؤلفان: محمد محمدی ری شهری، محمدکاظم طباطبایی، محمود طباطبائی نژاد؛ مترجمان: عبدالهادی مسعودی، مهدی مهریزی، ابوالقاسم حسینی، جواد محدثی، محمدعلی سلطانی

جلد 5 -صفحه : 368/ 109
نمايش فراداده

چه آبگاهى است؟ گفتم: آبگاه حَوأب.

عايشه با صدايى بلند، فرياد كرد و بر پهلوى شترش زد و او را خواباند و گفت: به خدا سوگند، من همان «گذر كننده بر سگان حَوأب» هستم. مرا بازگردانيد! اين را سه مرتبه گفت و سپس شترش را خوابانيد و آنها نيز شترانشان را گِرد شتر عايشه خواباندند. آنان بر نظر خود، اصرار مى‏ورزيدند و عايشه نظرشان را نمى‏پذيرفت و تا روز بعد در همين وقت برجاى ماندند.

ابن زبير، نزد عايشه آمد و گفت: خودتان را نجات دهيد! خودتان را نجات دهيد! به خدا سوگند، على بن ابى طالب به شما نزديك شده است.

آنان حركت كردند و مرا دشنام دادند. من هم بازگشتم. 1 2126.پيامبر خدا صلي الله عليه و آله ـ به زنانش ـ : كاش مى‏دانستم كدام يك از شما همراه شترِ پركُركْ صورت هستيد كه سگان حوأب بر روى او پارس مى‏كنند و در چپ و راست او، بسيارى كشته مى‏شوند و پس از آنچه نزديك شده بود، نجات مى‏يابد. 2

2127.المستدرك على الصحيحين ـ به نقل از اُمّ سَلَمه ـ : پيامبر صلي الله عليه و آله از قيام يكى از همسران خود، ياد كرد. عايشه خنديد. سپس [پيامبر خدا [فرمود: «بنگر اى حميرا كه تو آن فرد نباشى». آن گاه به على عليه السلام رو كرد و فرمود: «اگر تو عهده‏دار كار او شدى، با وى مدارا كن». 3

يادداشت:

ناصر الدين آلبانى (م 1417ق) 4 در كتاب سلسلة الأحاديث الصحيحة، پس از

1 -  تاريخ الطبرى: 4/457، الكامل فى التاريخ: 2/315، البداية والنهاية: 7/231 .

2 -  معانى الأخبار: 305/1، الجمل: 432، شرح الأخبار: 1/338/304.

3 -  المستدرك على الصحيحين: 3/129/4610، دلائل النبوّة، بيهقى: 6/411.

4 -  محمّد ناصرالدين آلبانى در سال 1914 م، در كشور آلبانى به دنيا آمد. وى پس از تسلّط «احمد زوغو» بر آلبانى و در پيش‏گرفتن غربگرايى، مجبور به هجرت به دمشق شد. محمّد ناصرالدين در دمشق به كار و تحصيل پرداخت و در حوزه حديث و نقد آن، مهارت يافت. وى سپس از طريق مجلّه مصرى «المنار» با انديشه‏هاى رشيد رضا (از علماى سَلَفى مصر)، آشنا شد و تحت تأثير وى قرار گرفت. آلبانى به خاطر تندروى در فتاواى شرعى و ارتباط با بِن باز (مفتى عربستان سعودى)، به وهّابيگيرى شهرت يافت و آثار فراوانى بويژه در رد و نقد و تهذيب كتب حديثى با همين ديدگاه نگاشت. وى نسبت به شيعه، تعصّب منفى شديدى داشت (ر.ك: حياة الألبانى و آثاره وثناء العلماء عليه، محمّد بن ابراهيم الشيبانى، تونس: دارالسَّلَفية، اوّل، 1987 ميلادى).