دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ

مالك، خود به امام عليه السلام پيشنهاد داد كه به كوفه رود و آنچه را ابوموسى بر هم ريخته، اصلاح نمايد.

2158.تاريخ الطبرى ـ به نقل از نصر بن مزاحم ـ : اشتر نزد على عليه السلام رفت و گفت: اى اميرمؤمنان! به راستى كه من پيش از اين دو نفر، مردى را به كوفه فرستادم؛ ولى نديدم كارى انجام دهد و از [انجام دادن] آن، ناتوان بود، و اين دو (امام حسن و عمّار ياسر)، شايسته‏ترين كسانى هستند كه فرستادى تا كار، آن گونه كه مى‏خواهى انجام شود؛ امّا نمى‏دانم چه خواهد شد.

اى امير مؤمنان ـ كه خداوند، تو را گرامى بدارد! ـ اگر صلاح مى‏دانى، مرا به دنبال آنان بفرست؛ زيرا مردم شهر [كوفه [از من نيك اطاعت مى‏كنند و اگر به سوى آنان روم، اميدوارم كه هيچ‏كس از آنان با من مخالفت نكند.

على عليه السلام فرمود: «بدانان ملحق شو».

اشتر رفت تا به كوفه رسيد و مردم در مسجد بزرگ شهر، گِرد آمده بودند. اشتر بر هر قبيله‏اى كه مى‏گذشت و جمعى از آنها را در جلسه‏اى يا مسجدى مى‏ديد، دعوتشان مى‏كرد و مى‏گفت: همراه من به طرف قصر حكومتى (دار الإماره) بياييد. او به همراه گروهى از مردم به قصر رسيد. به زور، وارد قصر شد.

ابو موسى در نماز خانه قصر، ايستاده بود و براى مردم، سخنرانى مى‏كرد و آنان را از حركت، باز مى‏داشت. او مى‏گفت: اى مردم! به‏راستى كه اين، فتنه‏اى است كور و كَر كه بى‏ساربانْ رها گشته است. آن كه در اين فتنه خُفته باشد، از نشسته، بهتر است و نشسته، از ايستاده بهتر است و ايستاده، از پياده بهتر است و پياده، از دونده بهتر است و دونده، از سواره بهتر. اين، فتنه‏اى است كه چون دردِ شكم، محنت‏آور است و از پناهگاه شما به سوى شما آمده است و خردمند را مانند كودكِ ديروز به دنيا آمده، سرگردان مى‏كند. ما ياران محمّد صلي الله عليه و آله از فتنه‏ها آگاه‏تريم. وقتى فتنه روى مى‏آورد، مُشتَبَه است و آن گاه كه از ميان مى‏رود، آشكار مى‏گردد.