2465.تاريخ الطبرى ـ به نقل از زيد بن وَهْب جهنى ـ: در صبحگاه چهارشنبه، على عليه السلام به سوى ايشان تاخت و به ميدانشان شتافت و گفت: «بار خدايا! اى پروردگار آسمان برافراشته نگاهداشته در هم پيچيده، كه آن را كاستىگاهِ شب و روز كردى و گذرگاه مِهر و ماه نمودى و جاى فرودِ ستارگان ساختى و ساكنانش را دستهاى از فرشتگان گردانيدى كه از عبادت، فرسوده نمىشوند! اى پروردگار اين زمين كه آن را قرارگاه مردم و حشرات و چارپايان و آفريدگان بزرگِ بى شمارت، از پيدا و پنهان، ساختهاى!
اى پروردگار آن كِشتى كه به سودِ مردم، در دريا روان است! اى پروردگار ابرى كه ميان آسمان و زمين رام گشته است! اى پروردگار درياى لبريز كه جهان را در بر دارد! اى پروردگار كوههاى استوار كه آنها را لنگرهاى زمين و توشهگاههاى آفريدگان قرار دادى! اگر ما را بر دشمنمان چيره كردى، از تجاوز دورمان دار و بر حق استوارمان گردان؛ و اگر ايشان را بر ما پيروز كردى، مرا شهادت نصيب فرما