2745.الكامل فى التّاريخ: آنگاه كه نهروانيان كشته شدند، اشرس بن عوف شيبانى در دَسْكره، با دويست تن بر على عليه السلام شوريد و به انبار روانه شد. على عليه السلام ، ابرش بن حسّان را با سيصد تن به سوى وى فرستاد و او با ايشان به نبرد پرداخت و اشرس در ربيع ثانى سال 38 هجرى كشته شد.
سپس هلال بن عُلّفه از قبيله تَيْم الرّباب، همراه برادرش مُجالد، بر آشوبيد و به ماسَبَذان 1درآمد. على عليه السلام ، معقل بن قيس رياحى را به جانبش روانه ساخت و معقل، او و يارانش را كه بيش از دويست تن بودند، بكشت. قتل اينان در جمادى اوّل به سال 38 هجرى رخ داد.
آنگاه، اَشهب بن بِشْر (وگفته شده: اشعث بن بشر) از قبيله بُجَليه، با يكصد و هشتاد تن شورش كرد و به همان عرصه درآمد كه هلال بن عُلّفه و يارانش از پاى درآمده بودند. پس بر ايشان نماز گزارْد و به قدر توان، آنان را دفن كرد.
پس على عليه السلام ، جارية بن قُدامه سعدى (و گفته شده: حُجْر بن عَدى) را به سوى
ماسَبَذان، از شهرهاى پيشكوه در استان لرستان است كه به آن سيروان گويند و شهرى است كهن ميان كوهها و درّهها، با چشمههايى كه درون شهر جارى است. (تقويم البلدان: 415)