دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ

بصريان هم با على سر ستيز دارند؛ زيرا خونشان را ريخته و از ايشان كشته است و پهلوانانِ بصره و كوفه در نبرد جَمَل، هلاك گشته‏اند.

پس على با گروهى اندك مانده كه از آن ميان، كسانى‏اند كه خليفه شما را كشته‏اند. خداى را، خداى را در نظر گيريد! مبادا حقّ خويش را تباه سازيد و خونتان (خون خليفه) را هَدَر كنيد. ¹

ر.ك: ج 5، ص 379 (اعلام آمادگى ياران امام براى جنگ).

6 / 2

خطبه امام پيش از راهى شدن

2422.وقعة صِفّين ـ به نقل از عبد الرحمان بن عُبيد بن ابى كنود ـ: آن‏گاه كه على عليه السلام خواست از نُخَيله راهى شود، روز چهارشنبه، پنجم ماه شوّال بود. پس ميان مردم برخاست و گفت:

«خداوندى را سپاس كه نعمت‏هايش ناپيدا نمانَد و احسانش را همانندى نيست. گواهى مى‏دهم كه معبودى جز اللّه‏ نيست و ما بر اين گواهيم؛ و نيز گواهى مى‏دهم كه محمّد صلي الله عليه و آله بنده و فرستاده اوست.

امّا بعد؛ آگاه باشيد كه من پيش‏گامان سپاهم را پيش فرستاده، دستورشان داده‏ام كه بر مسير اين ساحل پيش روند ² تا فرمان من به ايشان فرا رسد. من برآنم كه اين آب (فرات) را درنَوَردم ³ تا به گروهى اندك از شما كه بر كناره دجله وطن

1 -  تاريخ الطبرى: 4/563.

2 -  شريف رضى مى‏گويد: «در اين جا، مراد امام عليه السلام از "مِلطاط" كه در متن روايت آمده، كسانى است كه ايشان را فرمان داد تا بدان سوى روند، كه همان ساحل فرات است. نيز اين واژه براى ساحل دريا به كار مى‏رود و در اصل، يعنى زمين صاف». (نهج‏البلاغة: ذيل خطبه 48)

3 - شريف رضى گفته است: «مراد از نطفه كه در متن روايت آمده، آب فرات است و اين از عباراتِ شگفت و شگرف است». (نهج‏البلاغة: ذيل خطبه 48)