بيشترين چيزى كه بر شما از آن مىترسم، دو خصلت است: پيروى هوا، و آرزوهاى دور و دراز.
آنگاه، حضرت عليه السلام تصريح مىكند كه فتنههاى سياسىاى كه جامعه اسلامى را دچار تفرقه كرده و جناحها ودستهبندىها را پديد آورده است، ريشه در مفاسد اخلاقى، خودخواهىها و هواپرستىها دارد:
إنَّما بَدءُ وُقوعِ الفِتَنِ أهواءٌ تُتَّبَعُ وأحكامٌ تُبتَدَعُ، يُخالَفُ فيها كِتابُ اللّهِ ويَتَولّى عَلَيها رِجالٌ رِجالاً. 1 همانا شروع فتنهها و بحرانها، هواهايى است كه پيروى مىگردد، و دستورهايى است كه بدعت گذارده مىشوند و با حكم خداوند، مخالفت مىگردد و در آن فضا، مردانى، مردانى را به حكومت مىگمارند.
بدينسان، امام عليه السلام نشان مىدهد كه خودخواهىها، هواپرستىها و خودمحورىها به نوآورىهاى بىمعيار و بىبنيادِ ضدّ دين، در پوششى از دين، تبديل مىشوند و با چنين رويكردى است كه گروهگرايى كور، آغاز مىگردد، فتنههاى اخلاقى به فتنههاى فرهنگى تبديل شده، در نهايت، از فتنه سياسى و اجتماعى سر بر مىآورند و فتنهگران، در چنين هنگامهاى است كه براى توجيه مقاصد خود و امكان گسترش فتنه، از چاشنى حق، سوء استفاده كرده، حقنمايى مىكنند. على عليه السلام هشدار مىدهد كه:
ألا إنَّ الحَقَّ لَو خَلَصَ لَم يَكُن اختِلافٌ و لَو أنَّ الباطِلَ خَلَصَ لَم يَخفَ عَلى ذي حِجى، لكِنَّهُ يؤخَذُ مِن هذا ضِغثٌ ومِن هذا ضِغثٌ. 2 بدانيد كه اگر حقيقتْ خالص گردد، اختلافى نخواهد بود، و اگر باطلْ تنها باشد، بر خردمندانْ پنهان نمىمانَد؛ ليكن پارهاى از اين و پارهاى از آن، گرفته مىشود.
1 - ر.ك: ج 4، ص 162، ح 1351. 2 - ر.ك: ج 4، ص
162، ح 1351.