به من خبر رسيده كه گروهى از شاميان به خانه زنى مسلمان و زنى ذِمّى وارد شدهاند، هتك حرمت كردهاند، روسرى از سرش، گوشواره از گوشش، دستبند و زيورها را از دست و پا و بازويش، و خلخال و لباس زير از پاهايش درمىآوردهاند و او چارهاى جز گفتنِ «إنا للّه وإنا إليه راجعون» نداشته و مسلمانان را به فريادرسى مىخوانده است. نه كسى به فريادش مىرسيده و نه ياورى يارىاش مىكرده است. اگر مؤمنى از اندوه در اين باره بميرد، نزد من شايسته ملامت نيست؛ بلكه پيش من نيكوكار و نيك كردار خواهد بود.
شگفتا و باز هم شگفتا!اين گروه در باطل خويش همدست و متحدند و شما در راه حقّ خود سستيد. نشانه تيراندازى دشمنان شدهايد و تيرى نمىافكنيد، با شما مىجنگند و شما نمىجنگيد، خدا را نافرمانى مىكنند و شما راضى هستيد. ذليل و خاكنشين شويد، اى همچون شتران بىصاحب، كه از هر طرف جمع شوند، از جانب ديگر پراكنده مىشوند». 1
2759.الغارات ـ به نقل از جندب بن عبد اللّه وائلى ـ: على عليه السلام مىفرمود: «آگاه باشيد كه پس از من با سه چيز روبهرو خواهيد شد: ذلّتى فراگير، شمشيرى مرگريز و تبعيض در بيتالمال، كه ستمگران آن را بهصورت سنّتى بر ضدّ شما در خواهند آورد. آنگاه است كه در آن حالاتْ مرا ياد كنيد و آرزو كنيد كه كاش مرا مىديديد و يارى مىكرديد و خونهايتان را در راه من مىريختيد، و خدا جز ستمگر را از عنايت خويش دور نمىسازد».
جُندَب، پس از آن هرگاه حادثه ناگوارى مىديد، سخن امام را ياد مىكرد كه:
الإرشاد: 1/278، الاحتجاج: 1/409/89 ، بحارالأنوار: 34/135/956.