بدين سان، امام عليه السلام با اين سوز و گدازها، مظلومانه از ميان مردم رفت؛ در حالىكه از دست مردم، شكوه مىكرد. به گفته او:
إن كانَتِ الرَّعايا قَبلي لَتَشكوا حَيفَ رُعاتِها و إنَّني اليَومَ لاَءَشكو حَيفَ رَعِيَّتي. 1 اگر شهروندان، پيش از من از ستم زمامداران شكايت مىكردند، به درستى كه من امروز از ستم شهروندان، شِكوه دارم.
او به مردم گفته بود كه ظلم مردم به زمامدار و پيشواىِ عادل نيز چونان عملكرد زمامدار و پيشواىِ ستمگستر، براى جامعه خطرناك است؛ و جامعهاى كه حقِ زمامدار و امامِ عادل را نمىگزارد و از اطاعت او وهمبستگى و همدلى با او ـكه برترين حقّ پيشواست تن مىزند، در چنگال فتنه خواهد افتاد و در آتش سقوط، خواهد سوخت:
... و إذا غَلَبَتِ الرَّعِيَةُ واِلَيها أو أجحَفَ الوالي بِرَعِيَّتِةِ اختَلَفَ هُنالِكَ الكَلِمَةُ وظَهَرَت مَعالِمُ الجَورِ وكَثُرَ الإِدغالُ في الدّينِ وتُرِكَت مَحاجُّ السُّنَنِ فَعُمِلَ بِالهَوى وعُطِّلَتِ الأَحكامُ وكَثُرَت عِلَلُ النُّفوسِ. فَلا يُستَوحَشُ لِعَظيمِ حَقٍّ عُطِّلَ ولا لِعَظيمِ باطِلٍ فُعِلَ فَهُنالِكَ تَذِلُّ الأَبرارُ وتَعِزُّ الأَشرارُ وتَعظُمُ تَبِعاتُ اللّهِ عِندَ العِبادِ. 2 و اگر شهروند بر زمامدار چيره گردد يا زمامدار بر شهروند ستم كند، اختلافِ كلمه پديدار گردد و نشانههاى جور، آشكار گردد و تبهكارى در دينْ بسيار شود و راه روشن سنّتها رها گردد، از روى هوا رفتار شود و بيمارْدلى فراوان گردد و بيمى نباشد كه حقّى بزرگ، معطّل ماند يا باطلى سترگ، انجام شود. در اين هنگام، نيكانْ خوار شوند و بدكارانْ بزرگمقدار، و عقوبتهاى الهى بر بندگان، بزرگ گردد.
1 - ر.ك: ج 9، ص 474، ح 4747 و 4748. 2 - ر.ك: ج 4، ص 270، ح 1582.