بردند، تا به هوش آمد. سپس به حسن و حسين عليهما السلام فرمود: «اين اسير را زندانى كنيد، به او آب و غذا بدهيد و با او خوشرفتارى كنيد. اگر زنده ماندم، من شايستهترم كه درباره آنچه با من شد، تصميم بگيرم، اگر خواستم قصاص مىكنم و اگر خواستم مىبخشم و اگر خواستم مصالحه مىكنم. امّا اگر مُردم، اختيار با شماست. اگر خواستيد او را بكشيد، امّا مُثلهاش نكنيد». 1
2950.امام على عليه السلام آنگاه كه ابن ملجم را به عنوان اسير به نزد او آوردند، فرمود: «او اسير است. با او رفتار خوب داشته باشيد و جاى خوب به او بدهيد. اگر ماندم، يا مىكشم يا مىبخشم و اگر مُردم او را به سزاى كشتن من بكشيد "وَلاَتَعْتَدُوآا إِنَّ اللَّهَ لاَيُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ؛ 2 و تجاوز از حدّ نكنيد، كه خداوندْ تجاوزگران را دوست ندارد"». 3
2951.مقتل أمير المؤمنين ـ به نقل از عامر شعبى ـ: چون آن ضربت بر على عليه السلام وارد شد، مىپرسيد: ضارب من چه شد؟ گفتند: گرفتيمش. فرمود: «از غذاى من به او بخورانيد و از آنچه مىنوشم، به او بنوشانيد. اگر زنده ماندم، ببينم با او چه مىكنم واگر مُردم، تنها يك ضربت بر او بزنيد، نه بيشتر». 4
2952.المستدرك على الصحيحين ـ به نقل از شعبى ـ: چون ابن ملجم آن ضربت را بر على عليه السلام زد، حضرت سفارش او را كرد و فرمود: «او به من ضربت زده است. به او نيكى كنيد و بسترش را نرم كنيد. اگر ماندم، يا بخشش يا قصاص، و اگر مُردم، او را بكشيد، كه من نزد پروردگارم با او مخاصمه خواهم داشت». 5
2953.الفتوح: على عليه السلام از او (قاتل خويش) احوالپرسى مىكرد و به اهل خانه
1 - قرب الإسناد:
143/515 ، الجعفريّات: 53 ، مناقب آل أبى طالب: 3/312. 2 - بقره،
آيه 190. 3 - الطبقات الكبرى: 3/25، أنساب الأشراف: 3/261، اُسد الغابة:
4/111/3789. 4 - مقتل أميرالمؤمنين: 40/23، المناقب: 388/403،
الفصول المهمّة: 134 . 5 - المستدرك على الصحيحين:
3/155/4691، الطبقات الكبرى: 3/37، اُسد الغابة: 4/113/3789 .