علاّمه مجلسى گفته است: بدان كه در برخى زمانها بين مخالفان در جاى قبر شريف آن حضرت اختلاف بود. عدّهاى معتقد بودهاند كه آن حضرت در صحن مسجد كوفه مدفون است و عدهاى گفتهاند در دارالحكومه دفن شده است. نيز گفتهاند كه امام حسن عليه السلام او را به مدينه برده و در بقيع دفن كرده است. برخى از جاهلان شيعه هم او را در آرامگاهى در كَرْخ زيارت مىكردند.
اجماع شيعه بر آن است كه آن حضرت در غَرى، در جايگاهى كه ميان عام و خاص معروف است، دفن شده و اين نزد شيعه از متواترهاست و نسل در نسل از ائمّه دين قدس سرهما آن را روايت كردهاند. سبب اين اختلاف هم پنهان داشتن قبر آن حضرت از بيم خوارج و منافقان بوده است و جاى قبر را جز شيعيان خاصْ كسى نمىشناخت، تا آن كه در زمان سَفّاح، امام صادق عليه السلام وارد حيره شد و قبر آن حضرت را براى پيروان او آشكار ساخت. از آن روز تاكنون همه شيعيانْ او را در همين مكان زيارت مىكنند.
عبد الكريم بن احمد بن طاووس، كتابى در تعيين جايگاه قبر آن حضرت نوشته و گفتههاى مخالفان را رد كرده است. نام كتاب را فرحة الغرىّ ناميده و در آن اخبار متواترى را آورده است كه ما در ابواب مختلف كتاب خود آن را پراكنديم.