يكديگر را يارى نكنند مغلوباند. به خدا سوگند، چنين مىپندارم كه اگر شعله جنگ برافروزد و آتش مرگ داغ شود، آنگونه كه سر از بدن جدا مىشود، شما از اطراف پسر ابوطالب جدا شويد.
به خدا سوگند، هركس زمينهساز تسلّط دشمن شود كه دشمن، گوشت او را از استخوان جدا كند و استخوانش را بشكند و پوستش را بكَند، درماندگىاش بس بزرگ و قلبش بس ناتوان خواهد بود. پس تو [اى شنونده،] اگر مىخواهى همو باش. امّا من، به خدا سوگند، پيش از آن كه چنين فرصتى به دشمن دهم، ضربت شمشير مشرفى 1 خواهد بود؛ ضربتى كه پارههاى استخوان سر بپرد و بازوها و قدمها قطع شود و پس از آن، آنچه خدا بخواهد، مىكند.
اى مردم! همانا شما را بر من حقّى و مرا بر شما حقّى است. حقّ شما بر من عبارت است از: خيرخواهى براى شما، افزايش درآمدهاى عمومى شما، آموزش شما تا جاهل نمانيد و تأديب شما تا بياموزيد. امّا حقّ من بر شما وفاى به بيعت، خيرخواهى در حضور و پشتِ سر، اجابتِ دعوت و اطاعت فرمان است. شما در پستى، شيران نافرمانيد و در جنگ و سختى، روبهان حيلهگر. مرد جنگى بيدار است. آگاه باشيد، آنكه مغلوب شود، از پاى درآمده، غارت مىگردد. 2
1 - نام
منطقهاى كه شمشيرهاى برّان منسوب به آنجاست. (م) 2 - شرح نهجالبلاغة:
2/193 و 189، تاريخ الطبرى: 5/90، أنساب الأشراف: 3/153.