بار خدايا! بر محمّد و خاندان محمّد، درود فرست؛ آنان كه دانشت را به آنان الهام كردى، بر كتابهايت نگهبانشان گماشتى و بندگانت را به مراعات حقّشان فرا خواندى.
بار خدايا! بر محمّد، بنده و فرستاده و دوست و يارت درود فرست؛ آن كه سرور اوّلينها و آخرينها از پيامبران و فرستادگان و همه مردم است، و بر خاندان پاك او ـ كه فرمان به اطاعتشان دادى و حقّ آنها و دوستىشان را بر ما واجب گردانيدى ـ.
بارخدايا! از تو درخواست مىكنم؛ همچون كسى كه از انتقامت بيم دارد و از خشمت برحذر است؛ همچون كسى كه از تو به تو پناه مىجويد و جز تو، كسى را پناه براى نيازش نمىيابد، و براى ترسش امانى جز آستان تو ندارد.
مهلت دادن تو بر من، علىرغم درازاى نافرمانى من نسبت به تو مرا به سويت روانه كرده است، و گرچه گناهان بر من پيشى گرفتهاند و بين من و تو جدايى افكندهاند، چون تو تكيهگاه هر تكيهجو و كمين هر كمينخواهى، بخششها از تو چيزى كم نمىكند و درخواستها تو را به خشم نمىآورد. بخششهاى زياد و نعمتهاى بزرگ، از آنِ توست.
اى آن كه گنجينهاش كم نمىشود، فرمانروايىاش پايان نمىيابد، ديدهها او را نمىبينند و حركت يا سكونى از او دور نمىماند! هميشه بودهاى و خواهى بود. هيچ پوشيدهاى در دل زمين و يا آسمان، از تو نهان نمىماند، روزىِ همه را برعهده گرفتهاى ـ اى رزّاق ـ و از اين كه صفتها تو را شامل شوند، مبرّايى، و از اين كه تنوّع زبانها بر تو احاطه پيدا كنند، فراترى.
به وجود آمده نيستى تا از حالتى به حالت ديگر منتقل شوى؛ بلكه تو فرد اوّل و آخر و داراى عزّت چيرهاى. بسيارْ عطا و فراوانْ نعمتى و براى گذشت و بخشودن كسى كه ستم كرده و بد نموده است، شايستهترينى. به هر زبانى تمجيد مىشوى و