اى واى از ايستادن فردا در پيشگاه تو، هنگامى كه به سبُك‏بالان گفته شود: "در گذريد" و به سنگين‏باران گفته شود: "فرود آييد"! آيا با سبك‏بالان گذر خواهم كرد و يا با سنگين‏باران فرود خواهم آمد؟

اى واى! هر چه كهن‏سال‏تر مى‏گردم، گناهانم فزون‏تر مى‏شود. چه‏قدر توبه كنم و چه قدر پناه جويم؟ آيا زمان آن فرا نرسيده كه از پروردگارم شرم كنم؟».

آن‏گاه سجده مى‏كرد و سيصد بار مى‏گفت: «از خداوند، طلب بخشش مى‏كنم و به سوى او توبه مى‏كنم». ¹

ح ـ پس از نماز شب

4508.امام على عليه السلام ـ بسيارى مواقع، پس از اتمام نماز شب ـ : گواهى مى‏دهم كه آسمان‏ها و زمين و آنچه بين آن دو است، نشانه‏هايى‏اند كه بر تو دلالت مى‏كنند، و گواهانى‏اند كه بر آنچه به آن فرا خوانده‏اى، گواهى مى‏دهند. هر آنچه از تو حجّتى را بيان مى‏دارد و به ربوبيّت تو گواهى مى‏دهد، به آثار نعمتت و به نشانه‏هاى تدبيرت نام‏آور است. ²

3 / 3 ـ 13

دعاهاى آن حضرت به هنگام نبرد

الف ـ به هنگام رفتن به جنگ

4509.وقعة صِفّين ـ به نقل از سلاّم بن سُوَيد ـ: على عليه السلام هرگاه اراده مى‏كرد به جنگ برود، روى مَركبش مى‏نشست و مى‏گفت: «سپاس، خداى را براى نعمت‏هايش بر ما و براى بخشش بزرگش. "سُبْحَانَ الَّذِى سَخَّرَ لَنَا هذَا وَمَا كُنَّا لَهُ

1 -  بحارالأنوار: 87/242/51، مستدرك الوسائل: 6/341/2.

2 -  شرح نهج‏البلاغة: 20/255/1.