مُقْرِنِينَ * وَإِنَّـآ إِلَى رَبِّنَا لَمُنقَلِبُونَ؛ ¹ پاك است كسى كه اين را براى ما رام كرد، و[گرنه] ما را ياراى [رام كردن] ساختن آن نبود، و به راستى كه ما به سوى پروردگارمان باز خواهيم گشت».

آن‏گاه، مَركبش را رو به قبله مى‏كرد و دست‏هاى خود را سوى آسمان مى‏گرفت و مى‏گفت: «بار خدايا! به سوى تو گام‏ها حركت كرد، دل‏ها كِشانده شد، دست‏ها بلند گرديد، و ديده‏ها دوخته شد. از غيبت پيامبرمان و فراوانى دشمنانمان و از هم‏گسستگى خواسته‏هايمان به تو شكايت مى‏آوريم. "رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنَا وَبَيْنَ قَوْمِنَا بِالْحَقِّ وَأَنتَ خَيْرُ الْفَاتِحِينَ؛ ²پروردگار ما! بين ما و بين قوم ما به حق، گشايش نما كه تو بهترينِ گشايشگرانى". به بركت خدا حركت كنيد». ³

ب ـ به هنگام جنگ

4510.امام صادق عليه السلام : امير مؤمنان، هرگاه تصميم به جنگ مى‏گرفت، اين دعاها را مى‏خواند: «بار خدايا! تو راهى از راه‏هايت را اعلام داشتى، و خشنودى خود را در آن قرار دادى، و دوستان خود را بدان خواندى، و آن را پُر اجرترين راه در پيش خود، و با ارزش‏ترين فرجام در نزد خود، و دوست‏داشتنى‏ترين روش از نظر خود، قرار دادى و آن‏گاه، در اين راه، جان و مال مؤمنان را به بهاى بهشت، براى آنان خريدى، كه در راه خدا مى‏جنگند و مى‏كشند و كشته مى‏شوند.

بر پايه وعده حقّت، مرا هم از جمله كسانى قرار ده كه جان خود را به تو مى‏فروشند و آن‏گاه به پيمانِ فروشى كه با تو بسته‏اند، پايبند مى‏مانند. نه آن را مى‏شكنند و نه عهدى را نقض مى‏كنند، و نه آن را تغيير مى‏دهند؛ بلكه براى محبّت تو آن را اجابت مى‏كنند و بدان، به سوى تو تقرّب مى‏جويند.

1 -  زخرف، آيه 13 و 14.

2 -  اعراف، آيه 89.

3 - وقعة صفّين: 231، بحارالأنوار: 100/37/34.