قرآن كريم نيز پس از ايمان به خداوند و يگانگى او بيشترين تأكيد را بر معاد و چگونگى آن از قبيل ايمان به سؤال در قبر، عذاب در قبر، روز رستاخيز، حسابرسى در قيامت، وجود ميزان براى سنجش اعمال، عبور از صراط و باور به بهشت و دوزخ، دارد. در زير به بعضى آيات و روايات اشاره مى شود; قرآن كريم در اين باره مى فرمايد:
كسانى كه ايمان آورده و كسانى كه يهودى و صائبى و مسيحى اند، هر كس به خدا و روز بازپسين ايمان آورد و كار نيكو كند، پس نه بيمى برايشان است و نه اندوهگين خواهند شد.(1)
امام صادق(عليه السلام) مى فرمايد:
ايمان آن است كه آدمى دين حق را به دل بشناسد و به زبان اقرار كند و به اعضاى تن وظايف آن را انجام دهد و به عذاب قبر و منكر و نكير و زنده شدن پس از مرگ و حساب و صراط و ميزان اقرار داشته باشد و اگر بيزارى از دشمنان خداى ـ عزّ و جلّ ـ نباشد، ايمانى وجود ندارد.(2)
در سخن ديگرى از پيامبر خدا(صلى الله عليه وآله) ايمان به بهشت و جهنم نيز دو ركن مهم معاد ضرورى دانسته شده است.(3) بنابراين ايمان به معاد و اركان اساسى آن از مهم ترين پايه هاى هدايتگر در اخلاق اسلامى است.
چهار. ايمان به رسالت انبيا و كتب آسمانى: يكى از مبانى بهره مندى از تعاليم دينى و رويكرد به دين، بهويژه اخلاق اسلامى، باور به عجز و قصور آدمى در شناسايى درست كمال و سعادت خويش و گزينش ابزار و روش هاى صحيح براى راهيابى به آن است. به حتم كسى كه در اين حقيقت ترديد دارد، نمى تواند به رسالت انبيا و محتواى دعوت آنان ايمان و اطمينان داشته باشد و بدون اعتماد و اطمينان، از خيرانديشى هيچ خيرخواهى نمى توان بهره جست.
1. سوره مائده، آيه 69 . همچنين ر.ك: سوره بقره، آيه 4.
2 . صدوق: خصال، ص 609 ، ح 9.
3. ر.ك: بيهقى: شعب الايمان، ج 1، ص 257، ح 278.