4. متعلّقات ايمان - اخلاق اسلامی نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

اخلاق اسلامی - نسخه متنی

احمد دیلمی، مسعود آذربایجانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید


4. متعلّقات ايمان

در نظام اخلاقى اسلام، ايمان به چه چيزى موجبات هدايت و زمينه آراستگى به

فضايل


اخلاقى و سير معنوى را فراهم مى سازد؟ اصلى ترين متعلقات ايمان بر پايه

آنچه در قرآن و سنّت معصومان(عليهم السلام) آمده به قرار زير است.

يك. ايمان به عالم غيب: قرآن كريم يكى از شروط بهره مندى و هدايت

يابى از كتاب الهى را ايمان به غيب و قواى غيبى يعنى ملائكه مى داند و در اين

باره مى فرمايد:


اين كتابى است كه در
حقانيت آن هيچ ترديدى نيست،
و هدايت تقوا پيشگان

است; آنان كه به غيب ايمان دارند، و... .(1)

مراد از عالم غيب، حقايقى است كه با حواس ظاهرى قابل ادراك نيستند، بلكه

با سير عقلانى و يا شهود باطنى مى توان به آنها دست يافت. اصولا شرط ورود به

سراپرده ديانت و گذار از منجلاب الحاد و ماديت، باور به غيب و حقايق و قوا و

امدادهاى غيبى است(2) و تنها با چنين پيش فرضى مى توان الفباى كتاب هدايت را

خواند و در پرتو نور آن به سرمنزل رستگارى رسيد.

دو. ايمان به خداوند و يگانگى او: قرآن كريم در طى آيات متعددى ضرورت

ايمان به خداوند را يادآور مى شود; از جمله مى فرمايد:


پس به خدا و پيامبر او و آن نورى كه ما فرو فرستاديم ايمان آوريد، و خدا

به آنچه مى كنيد آگاه است.(3)

رسول خدا(صلى الله عليه وآله) در پاسخ كسى كه از علامت هاى ايمان پرسيد،

فرمود:

نشانه هاى ايمان چهار چيز است: اقرار به يگانگى خداوند، و ايمان به او، و

ايمان به كتاب او، و ايمان به رسولان الهى.(4)

سه. ايمان به معاد و چگونگى آن: ايمان به معاد و چگونگى آن نقش ضمانت

اجرا براى
ميزان كار آمدى اخلاق اسلامى را ايفا مى كند.

1. سوره بقره، آيه 2.

2. ر.ك: سوره بقره، آيه 177 و 285.

3. سوره تغابن، آيه 8 . همچنين ر.ك: سوره اخلاص، آيه 1، سوره بقره، آيات

285 و 136، سوره آل عمران، آيه 84 ، سوره مائده، آيات 69 و 111، سوره نساء،

آيه 136 و 162، سوره انعام، آيه 92 و سوره شورى، آيه 15.

4. ابن شعبه حرانى: پيشين ، ص 19.

/ 114