خسرو و شیرین

الیاس بن یوسف نظامی گنجوی

نسخه متنی -صفحه : 380/ 139

به دولت يافتن شايد همه كام تو گندم كار تا هستى برآرد به هر كارى در از دولت بود نور بسى بر خواند ازين افسانه با دل صبورى كرد با غم هاى دورى صبورى كرد با غم هاى دورى
چو دانه هست مرغ آيد فرا دام گيا خود در ميان دستى برآرد كه باد از كار ما بي دولتى دور چو عشق آمد كجا صبر و كجا دل هم آخر شادمان شد زان صبورى هم آخر شادمان شد زان صبورى