خسرو و شیرین

الیاس بن یوسف نظامی گنجوی

نسخه متنی -صفحه : 380/ 162

شفاعت كردن خسرو پيش مريم از شيرين

نشايد يافتن در هيچ برزن وفا مردى است بر زن چون توان بست بسى كردند مردان چاره سازى زن از پهلوى چپ گويند برخاست چه بندى دل در آن دور از خدائى اگر غيرت برى با درد باشى برو تنها دم از شادى برآور پس آنگه بر زبان آورد سوگند به تاج قيصر و تخت شهنشاه به گردن برنهم مشگين رسن را همان به كو در آن وادى نشيند يقين شد شاه را چون مريم اين گفت سخن را از در ديگر بنى كرد سوى خسرو شدى پيوسته شاپور جوابش هم نهانى باز بردى از آن بازيچه حيران گشت شيرين ولى دانست كان نز بي وفائيست ولى دانست كان نز بي وفائيست
وفا در اسب و در شمشير و در زن چو زن گفتى بشوى از مردمى دست نديدند از يكى زن راست بازى مجوى از جانب چپ جانب راست كزو حاصل ندارى جز بلائى و گر بي غيرتى نامرد باشى چو سوسن سر به آزادى برآور به هوش زيرك و جان خردمند كه گر شيرين بدين كشور كند راه بر آويزم ز جورت خويشتن را كه جغد آن به كه آبادى نبيند كه هرگز در نسازد جفت با جفت نوازش مي نمود و صبر مي كرد به صد حيلت پيامى دادى از دور ز خونخوارى به غمخوارى سپردى كه بى او چون شكيبد شاه چندين شكيبش بر صلاح پادشائيست شكيبش بر صلاح پادشائيست