خسرو و شیرین

الیاس بن یوسف نظامی گنجوی

نسخه متنی -صفحه : 380/ 217

همان پيشينه رسم آغاز كردى همه روز اين شگرفى بود كارش چو وقت آمد نماند آن پادشائى شرف خواهى به گرد مقبلان گرد چو بر سنبل چرد آهوى تاتار دگر آهو كه خاشاكست خوردش پدر كز من روانش باد پر نور كه از بي دولتان بگريز چون تير چو صبحت گر شبى بايد به از روز بهاى در بزرگ از بهر اين است بهاى در بزرگ از بهر اين است
تنور و خوانى از نوساز كردى همه عمر اين روش بود اختيارش به كارى نامد آن كار و كيائى كه زود از مقبلان مقبل شود مرد نسيمش بوى مشك آرد به بازار بجاى مشك خاشاك است گردش مرا پيرانه پندى داد مشهور سرا در كوى صاحب دولتان گير چراغ از مشعل روشن برافروز كز اول با بزرگان همنشين است كز اول با بزرگان همنشين است