خسرو و شیرین

الیاس بن یوسف نظامی گنجوی

نسخه متنی -صفحه : 380/ 226

شنيدن خسرو اوصاف شكر اسپهانى را

چو دزديده نخواهى دانه خويش چنان گو راز خود با بهترين دوست مگو ناگفتنى در پيش اغيار به خلوت نيزش از ديوار ميپوش و گر نتوان كه پنهان دارى از خويش مينديش آنچه نتوان گفتنش باز در اين مجلس چنان كن پرده سازى سرودى كان بيابان را نشايد اگر دانا و گر نادان بود يار مكن با هيچ بد محضر نشستى درختى كار در هر گل كه كارى سخن در فرجه اى پرور كه فرجام اگر صد وجه نيك آيد فرا پيش به چشم دشمنان بين حرف خود را چو دوزى صد قبا در شادكامى چو دوزى صد قبا در شادكامى
مهل بيگانه را در خانه خويش كه پندارى كه دشمن تر كسى اوست نه با اغيار با محرم ترين يار كه باشد در پس ديوارها گوش مده خاطر بدان يعنى مينديش كه ننديشيده به ناگفتنى راز كه نايد شحنه در شمشيربازى سزد گر بزم سلطان را نشايد بضاعت را به كس بي مهر مسپار كه نارد در شكوهت جز شكستى كز او آن بر كه كشتى چشم دارى زوا گفتن ترا نيكو شود نام چو وجهى بد بود زان بد بينديش بدين حرفت شناسى نيك و بد را به در پيراهنى در نيك نامى به در پيراهنى در نيك نامى