خسرو و شیرین

الیاس بن یوسف نظامی گنجوی

نسخه متنی -صفحه : 380/ 353

تو كز عبرت بدين افسانه مانى درين افسانه شرطست اشك راندن بحكم آنكه آن كم زندگانى سبك رو چون بت قبچاق من بود همايون پيكرى نغز و خردمند پرندش درع و از درع آهنين تر سران را گوش بر مالش نهاده چو تركان گشته سوى كوچ محتاج اگر شد تركم از خرگه نهانى اگر شد تركم از خرگه نهانى
چه پندارى مگر افسانه خوانى گلابى تلخ بر شيرين فشاندن چو گل بر باد شد روز جوانى گمان افتاد خود كافاق من بود فرستاده به من داراى در بند قباش از پيرهن تنگ آستين تر مرا در همسرى بالش نهاده به تركى داده رختم را به تارج خدايا ترك زادم را تو دانى خدايا ترك زادم را تو دانى