پس از گذرانيدن دوران اسيرى , بامر يزيد براى استمالت افكار عمومى محترمانه به مدينه روانه گرديد آنحضرت را بار دوم نيز بامر عبدالملك خليفه اموى , با بند و زنجير از مدينه به شام جلب كرده اند و بعد بمدينه برگشته است (224) .

امام چهارم پس از مراجعت بمدينه گوشه خانه را گرفته و در بروى بيگانه بسته مشغول عبادت پروردگار بود و با كسى جز خواص شيعه مانند ابو حمزه ثمالى و ابو خالد كابلى و امثال ايشان تماس نميگرفت البته خواص , معارفى را كه از آنحضرت اخذ ميكردند در ميان شيعه نشر ميدادند و از اين راه تشيع توسعه فراوانى يافت كه اثر آن در زمان امامت امام پنجم بظهور پيوست .

از جمله آثار امام چهارم ادعيه ايست بنام ادعيه صحيفه و آن پنجاه و هفت دعا است كه بدقيق ترين معارف الهيه مشتمل ميباشد و زبور آل محمدش ميگويند .

امام چهارم پس از سى و پنج سال امامت بحسب بعضى از روايات شيعه بتحريك هشام خليفه اموى , بدست وليد بن عبدالملك مسموم شد (225) و در سال نود و پنج هجرى درگذشت .

امام پنجم

امام محمد بن على ( باقر ) لفظ باقر بمعنى شكافنده است و لقبى است كه پيغمبراكرم (ص ) بآنحضرت داده بود (226) .

آنحضرت