پيوسته انديشه آن شهيد همه وجودم را تحت الشعاع خويش دارد. من بر اساس تفكّر الهى او، هميشه بر اين باورم كه ارباب رجوع در ادارات فرستادههاى خدايند و هر فردى كه به يك متصدّى و مسئول ادارهاى مراجعه مىكند، گويى سفير الهى براى آزمايش انسانهاى مسئول است و ادارات، بستر آزمايشگاه خدمت براى همه. هر كس به نسبت تكليفى كه بر عهده اوست و به هر ميزان كه اين تكليف را احساس كند و كار مردم را انجام دهد، به ثواب آن كار نيز مىرسد. دقّت و توجّه به اين نكته پنهان و انجام خدمت خالص ـ آنطور كه شهيد رجائى در پى آن بود ـ يكى از توفيقات الهى است كه نصيب همه كس نخواهد شد!
2. اين توفيق بزرگ را از او دارم كه در امور بيت المال تا كجا بايد صرفهجويى شود! او به من آموخت كه درباره اموال عمومى بايد عاقلانه و عادلانه هزينه كرد. در نگاه او، ترس از خدا در مورد حقوق مردم موج مىزد. همواره بر اين تصوّرم كه نكند در انجام وظيفه ادارى و مالى و مأموريتهاى مختلف، دينارى از بيت المال تضييع شود و انسان نتواند در پيشگاه خدا، پاسخ گو باشد.
3. از تأثيرات فكرى و روحى آن شهيد به اين باور رسيدهام كه همه چيز از آنِ خداست و بايد رعايت تقواى الهى در انجام وظيفه ادارى يك تلقّى ماندگار و مستمر شود و نيز از او آموختهام كه يكى از توفيقات الهى به جا آوردن شكر نعمتهاى خداست.
4. بعد از گذشت اين همه سال آنچنان احساس پاك و خاصّى از رجائى دارم كه فكر مىكنم همه وجودم هميشه به ياد اوست به پاس حقشناسى و اداى تكليف، بايد اعتراف كنم كه اين بنده ناچيز را او خدايى كرده است. هر چه دارم، به يمن بركت انفاس قدسى آن شهيد است. گويى رجائى اين توفيق را به من داد كه بقيّه عمر را با او و به ياد او زندگى كنم.