بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ
امام كاظم در زمينى كه متعلق به شخص خودش بود، مشغول كار و اصلاح زمين بود. فعاليت زياد، عرق امام را از تمام بدنش جارى ساخته بود. على بن ابى حمزه بطائنى، در اين وقت رسيد و عرض كرد: قربانت گردم! چرا اين كار را به عهده ديگران نمى گذارى
«چرا به عهده ديگران بگذارم افراد از من بهتر همواره از اين كارها مىكرده اند».
مثلاً چه كسانى
«رسول خدا و اميرالمؤمنين و همه پدران و اجدادم. اساسا كار و فعاليت در زمين از سنن پيغمبران و اوصياى پيغمبران و بندگان شايسته خداوند است»(61).