بهترين راهِ رسيدن به قصد قربت و نيّت پاك، معرفت و شناخت است.
اگر بدانيم محبوبيّت پيداكردن نزد مردم بدست خداست.(141)
اگر بدانيم عزّت و قدرت تنها بدست اوست.(142)
اگر بدانيم نفع و ضرر ما بدست ديگران نيست.(143)
اگر بدانيم كار براى خدا، گاهى دو برابر، گاهى ده برابر و گاهى هفتصد برابر پاداش دارد، براى غير او كار نمى كنيم.
اگر بدانيم بالارفتن در جامعه نشانه عظمت نيست، زيرا دودِ روسياه هم بالا مىرود!
اگر بدانيم توجّه و نظر مردم به ما ارزشى ندارد، زيرا اگر يك فيل هم در خيابان راه برود همه به او نگاه مىكنند!
اگر به خطرات و رسوايى هاى رياكارى توجه داشته باشيم.
اگر بدانيم روزى را در پيش داريم كه احدى به فرياد احدى نمى رسد و تنها كسانى نجات مىيابند كه قلب سليم داشته باشند.(144)
و اگر بدانيم با نيّت فاسد چه ارزشهايى را از دست مىدهيم،
خود را براى انجام كار خالص و با قصد قربت آماده مىكنيم.