او خداى بى نياز است.
«صَمَد» يعنى نفوذناپذير، خلل ناپذير و تغييرناپذير.
او «صَمَد» است، پس نه مادّه است و نه مادّى، زيرا همه امور مادى در طول زمان دچار تغيير و خلل مىشوند. لذا او نه جسم دارد كه با چشم ديده شود و نه همچون نيروى جاذبه است كه گرچه ديده نمى شود، امّا خواص مادّى دارد.
او «صَمَد» است، قدرتى نفوذناپذير كه اراده اش در همه چيز نافذ و جارى است.
او «صَمَد» است، عزيزى خلل ناپذير كه همه عزّت ها از اوست و هركس هر عزّت و قدرتى دارد از اوست. او به هيچكس و هيچ چيز نياز ندارد ولى همه چيز نيازمند اوست.
او «صمد» است، وجود تامّ كامل، بلكه اتمِّ اكمل، كه همه كمالات را در اوج كمال داراست و همه موجودات براى رسيدن به كمال نيازمند نظر لطف اويند، ولى او به هيچ موجودى نياز ندارد. همواره بوده و خواهد بود. فرمانش فوق همه دستورات و اراده اش حاكم بر همه اراده هاست. نه نيازى به خواب دارد و نه در انجام كارهايش به همكار و شريك محتاج است.
او «صمد» است و در يك كلام: خداى بى نياز مورد نياز.