منطق الطیر

محمد بن ابراهیم عطار نیشابوری

نسخه متنی -صفحه : 333/ 193

كى تواند داشت رندى در سپاه گر به راه آيد وشاق اعجمى جمله رب داند نه رب داند نه رب او چه ديوانه بود از شور عشق خوش بود گستاخى او، خوش بود در ره آتش سلامت كى بود چون ترا ديوانگى آيد پديد چون ترا ديوانگى آيد پديد
زهره ى گستاخيى در پيش شاه هست گستاخى او از خرمى گر كند گستاخيى از فرط حب مي رود بر روى آب از زور عشق زانك آن ديوانه چون آتش بود مرد مجنون را ملامت كى بود هرچ تو گويى ز تو بتوان شنيد هرچ تو گويى ز تو بتوان شنيد