منطق الطیر

محمد بن ابراهیم عطار نیشابوری

نسخه متنی -صفحه : 333/ 297

هرچ گاهى بردم و گه باختم محو گشتم، گم شدم، هيچم نماند قطره بودم، گم شدم در بحر راز گرچه گم گشتن نه كار هر كسيست كيست در عالم ز ماهى تا به ماه كيست در عالم ز ماهى تا به ماه
جمله در آب سياه انداختم سايه ماندم ذره ى پيچم نماند مي نيابم اين زمان آن قطره باز در فنا گم گشتم و چون من بسيست كو نخواهد گشت گم اين جايگاه كو نخواهد گشت گم اين جايگاه