اساس مذهب تشيع بر دو حديث پايه گذارى شده است: يكى حديث ثقلين كه پيامبر اكرم "ص" در كمتر از نود روز در چهار مكان آن را به مردم گوشزد كرد و ديگرى حديث غدير. ممكن است گفته شود، حديث دوم، مكمل حديث اول است. سفارش بيش از حد پيامبر "ص" درباره قرآن و عترت و نيز اصرار آن حضرت بر امامت و جانشينى بلافصل امير مومنان "ع" نمايانگر اين حقيقت است كه حضرتش نگران آشوبى بود كه امت اسلامى بعد از آن حضرت، با آن رو به رو مى شود.
اهميت دادن به غدير، اهميت دادن به رسالت پيامبر گرامى اسلام است. ما در اين قسمت، واقعه غدير را از زبان عارفان واقعى غدير؛ يعنى امامان معصوم سلام الله عليهم اجمعين مورد مطالعه قرار دهيم.
شيخ صدوق در كتاب امانى روايتى از امام باقر "ع" و آن حضرت از پدرش و از جدش نقل مى كند كه: روزى رسول اكرم "ص" رو به امير مومنان "ع" كرد كرد و فرمود: اى على، خداوند آيه شريفه يا ايها الرسول بلغ ما انزل اليك من ربك را درباره ولايت تو، بر من نازل كرد، آنچه را كه به من امر شده از ولايت تو، اگر تبليغ نكنم هر آينه عملم باطل است و كسى كه خدا را بدون ولايت نو ملاقات كند، بدرستى عملش باطل است. اى على، من نمى گويم جز قول خدا را