اى مردم، خداوند دين شما را با امامت او كامل نمود، پس هر كس اقتدا نكند به او و به كسانى كه جانشين او از فرزندان من و از نسل او هستند تا روز قيامت و روز رفتن به پيشگاه خداوند عزوجل، چنين كسانى اعمالشان در دنيا و آخرت از بين رفته [ 'حبط' بمعنى سقوط، فساد، نابود شدن و هدر رفتن و از بين رفتن است. ] و در آتش دائمى خواهند بود. عذاب از آنان تخفيف نمى يابد و به آنها مهلت داده نمى شود.
اى مردم، اين على است كه يارى كننده ترين شما نسبت به من و سزاوارترين شما به من و نزديك ترين شما به من و عزيزترين شما نزد من است. خداوند عزوجل و من از او راضى هستيم. هيچ آيه ى رضايتى در قرآن نازل نشده است مگر در باره ى او، و هيچگاه خداوند مؤمنين را مورد خطاب قرار نداده مگر آنكه ابتدا او مخاطب بوده است، و هيچ آيه ى مدحى در قرآن نيست مگر درباره ى او، و خداوند در سوره ى 'هَلْ اَتى عَلَى الْإِنْسانِ...' شهادت به بهشت نداده مگر براى او [ اشاره به آيه ى 12 سوره ى انسان است كه مى فرمايد: 'وَ جَزاهُمْ بِما صَبَرُوا جَنَّةً وَ حَريراً' يعنى: 'جزاى ايشان در مقابل صبرى كه نمودند بهشت و حرير است'. ] و اين سوره را درباره ى غير او نازل نكرده و با اين سوره جز او را مدح نكرده است.
اى مردم، او يارى دهنده ى دين خدا و دفاع كننده از رسول خدا است، [ 'ب': او ادا كننده ى قرض من و دفاع كننده ى از من است. 'ه': او دَيْن خداوند را ادا مى كند. ] و اوست با تقواى پاكيزه ى هدايت كننده ى هدايت شده. پيامبرتان بهترين پيامبر و وصيتان بهترين وصى و فرزندان او بهترين اوصياء هستند.
اى مردم، نسل هر پيامبرى از صلب خود او هستند ولى نسل من از صلب اميرالمؤمنين على است.
اى مردم، شيطان آدم را با حسد از بهشت بيرون كرد. مبادا به على حسد كنيد كه اعمالتان نابود شود و قدمهايتان بلغزد. آدم به خاطر يك گناه به زمين فرستاده شد در حالى كه انتخاب شده ى خداوند عزوجل بود، پس شما چگونه خواهيد بود در حالى كه شمائيد [ يعنى درجه ى ايمان شما با حضرت آدم عليه السلام فاصله ى بسيار دارد. ] و در بين شما دشمنان خدا هستند. [ 'ب': در حالى كه دشمنان خدا زياد شده اند. 'ج' و 'ه': اگر ابا كنيد شما دشمنان خدائيد. ]
بدانيد كه با على دشمنى نمى كند مگر شقى و با على دوستى نمى كند مگر با تقوى، و به او ايمان نمى آورد مگر مؤمن مخلص. به خدا قسم درباره ى على نازل شده است سوره ى 'والعصر': 'بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ، وَالْعَصْرِ، اِنَّ الْإِنْسانَ لَفي خُسْرٍ'، [ سوره ى عصر: آيه هاى 1 و 2. عبارت در كتاب اقبال سيد بن طاووس چنين آمده است: سوره ى 'والعصر' درباره ى على نازل شده است و تفسيرش چنين است: قسم به زمان قيامت، انسان در زيانكارى است كه منظور دشمنان آل محمد است، مگر كسانى كه به ولايت ايشان ايمان آورند، و با مواسات با برادران دينى عمل صالح انجام دهند و در غيبت غائبشان يكديگر را به صبر سفارش كنند. ] 'قسم به عصر، انسان در زيان است' مگر على كه ايمان آورد و به حق و صبر راضى شد.
اى مردم، من خدا را شاهد گرفتم و رسالتم را به شما ابلاغ نمودم، و بر عهده ى رسول جز ابلاغ روشن چيزى نيست. اى مردم از خدا بترسيد آنطور كه بايد ترسيد و از دنيا نرويد مگر آنكه مسلمان باشيد.