68. فتح المطالب فى مناقب على بن ابى طالب "ع" شمس الدين ابوعبدالله محمد بن احمد بن عثمان بن قايماز ذهبى شافعى دمشقى، در گذشته به سال 748 هجرى.
69. النجم الثاقب فى فضائل اميرالمومنين على بن ابى طالب "ع"، مهدى بن صلاح بن امير جلال الدين، در گذشته به سال 776 هجرى.
70. اسنى المطالب فى مناقب على بن ابى طالب "ع"، شمس الدين ابوالخير محمد بن محمد جزرى شافعى دمشقى، در گذشته 833 هجرى.
71. احاديث مسنده فى فضائل على "ع"، شمس الدين ابوالخير محمد بن محمد بن محمد بن على بن يوسف جزرى شافعى دمشقى، درگذشته به سال 833 هجرى. 72. جواهر المطالب فى مناقب الامام الجليل على بن ابى طالب "ع"، شمس الدين محمد بن احمد باعونى شافعى دمشقى، درگذشته به سال 871 هجرى.
73. مناقب على "ع"، يوسف بن حسن بن احمد بن حسن بن عبدالهادى مقدسى شافعى دمشقى مشهور به ابن مبرد و ابن عبدالهادى، درگذشته به سال 909 هجرى.
74. القول الجلى فى فضائل على "ع"، جلال الدين ابوالفضل عبدالرحمن بن ابى بكر سيوطى شافعى مصرى، در گذشته به سال 911 هجرى.
75. كشف اللبس فى حديث رد الشمس، جلال الدين ابوالفضل عبدالرحمن بن ابى بكر سيوطى شافعى مصرى، درگذشته به سال 911.
76. جزء فى حديث انا مدينه العلم و على بابها، جلال الدين ابوالفضل عبدالرحمن بن ابى بكر سيوطى شافعى مصرى، در گذشته به سال 911 هجرى.
77. مزيل اللبس عن حديث رد الشمس، شمس الدين ابوعبدالله محمد بن يوسف صالحى دمشقى، در گذشته به سال 942 هجرى.
78. القول الجلى فى فضائل على "ع"، ابوالحسن محمد بن محمد صديقى شافعى مصرى، درگذشته به سال 952 هجرى.
79. مناقب على بن ابى طالب "ع"، محمد بن احمد بن عادل عجمى رومى معروف به حافظ الدين و مولى حافظ، درگذشته به سال 957 هجرى.
80. اسنى المطالب فى فضائل على بن ابى طالب "ع"، ابراهيم بن عبدالله اكفانى وصابى، اتمام كتاب در سال 963 هجرى.
81. قصص الحق المبين فى فضائل اميرالمومنين "ع"، ابراهيم بن محمد مويدى، در گذشته به سال 1083 هجرى.
82. الحجه الجليه فى نقض الحكم بالافضليه "فى رد من قطع بالافضليه، اثبت افضليه على "ع" على غيره و رد دله القول بافضليه من سواه"، محمد بن محمد امين سندى تتوى حنفى، در گذشته به سال 1161 هجرى.
83. العقد الثمينفى اثبات وصايه اميرالمومنين "ع"، محمد بن على بن محمد شوكانى، درگذشته به سال 1250 هجرى.
84 ينابيع الموده، سليمان بن قندوزى حنفى، در گذشته به سال 1270 هجرى. آنچه در آثار ياد شده آمده است، بى گمان گوشه اى از جمال على "ع" و قطره اى از درياى وجود اوست. 'ابن ابى الحديد معتزلى' در مقدمه ى شرح نهج البلاغه خويش، مطالبى زيبا در فضايل اميرالمومنين على "ع" آورده است و در ابتداى آن مى نويسد:'اما فضايل على "ع" از نظر عظمت و بزرگى و انتشار و اشتهار به قدرى است كه كسى را ياراى پرداختن به آن و كسى را تاب تفصيل آن نيست. فضايل آن حضرت همان گونه است كه ابوالعيناء به عبيدالله بن يحيى بن خاقان، وزير متوكل و معتمد عباسى گفت كه اگر بخواهم فضايل تو را وصف كنم، همانند آن است كه از روشنى روز روشن خبر دهم و از درخشندگى ماه منير سخن گويم كه بر كسى پوشيده نيست. من بيقين مى دئانم كه اگر سخن گفتن در وصف تو به من واگذار شود، به عجز و ناتوانى خود اعتراف مى كنم و از نيل به مقصود باز مى مانم و به همين دليل نيز از ستايش تو منصرف مى شوم و بر تو درود مى فرستم و خبر دادن از شخصيت تو را به آنچه مردم اطلاع دارند وامى گذارم.