ترجمه ى اسدالله مبشرى، درگذشته به سال 1369 شمسى. اين اثر ترجمه اى روان و سليس از نهج البلاغه است كه از روى نسخه ى صبحى صالح با توجه به ساير نسخه هاى معتبر ترجمه شده است. [ نهج البلاغه مولا على بن ابى طالب اميرالمومنين "ع"، ترجمه ى اسدالله مبشرى، چاپ پنجم، دفتر نشر فرهنگ اسلامى،1371 ش. ص 22. ]
مترجم درباره ى سبك اين ترجمه چنين نوشته است،
'از ترجمه ى سخنان آن مولا، هر چند به طرز نارسا، بى نياز نيستيم. و اميد است كه در ترجمه هاى مكرر از طرف صاحبنظران و ارباب قلم هر روز اثرى رساتر و گوياتر و زيباتر پديد آيد و انوار آن افكار را بيشتر بر آينه ى دلها بتاباند .
چون غرض از ترجمه آن است كه عبارات اصل يا حفظ معناى دقيق و شيوه ى نگارش حفظ و جمال سخن متن، آن سان به ترجمه نقل شود كه خواننده، منظور را دريابد و از سبك نويسنده نيز بى خبر نماند. پس تبديل آن دسته از كلمات عربى كه در طول قرنها و معنايى خاص در اذهان ما جاى گرفته و در حقيقت فارسى گرديده است و از حيث قاعده ى دستورى نيز تابع زبان فارسى است و در عربى هم به معنايى كه در فارسى از آن مراد است به كار نمى رود، يا در فارسى معادل دقيق ندارد يا معادل آن نازيبا و بد آهنگ و نامانوس است و شايد به همين علت از بازار زبان رانده شده باشد، به كلمه هاى فارسى ضرورى نيست كه اين قبيل كلمات نه تنها به زبان فارسى زيانى نمى رساند، كه آن را توانگر مى سازد. بخصوص كلمات خاص مولا كه قرنهاست در ذهن ما جاى گرفته و همنفس جان ما شده است.' [ همان. ]نمونه ى ترجمه
"و من كتاب له عليه السلام الى عبدالله بن العباس"
'اما عبد فانك لست بسابق اجلك و لامرزوق ما ليس لك و اعل بان الدهر يومان: يوم لكو يوم عليك. و ان الدنيا دار دول. فما كان منها لك اتاك على ضعفك و ما كان منها عليك لم تدفعه بقوتك.' [ نهج البلاغه، نامه 72. ] "نامه ى امام "ع" به عبدالله بن عباس"
اما بعد،همانا كه بر مرگ خويش پيشى نويى و از روزى ننهاده نصيب بر نگيرى.بدان كه روزگار دو روز است، روزى كه در آن سود يابى و روزى كه در آن زيان بينى. دنيا سراى نوبت است و دولت آن دست به دست مى گردد. اگر از دنيا سودى نصيب و باشد، با همه ى ناتوانى كه داشته باشى آن سود به تو مى رسد اگر زيانى، با همه ى تودنايى برتافتن آن نتوانى. [ نهج البلاغه مولا على بن ابى طالب اميرالمومنين "ع"، ج 3، ص 287. ]