'يرحم الله خباب بن الارت، فلقد اسلم راغبا و هاجر طائعا و قنع بالكفاف و رضى عن الله و عاش مجاهدا.' [ نهج البلاغه، حكمت 43. ]
خدا خباب بن ارت را قرين رحمت خويش گرداند. او با ميل و رغبت اسلام آورد و به خاطر دين و اطاعت از امر خدا جلاى وطن نمود. از ثروت دنيا به حد قناعت كفايت مى كرد و در هر حال شكر خداى را به جاى مى آورد و راضى و خشنود بود و همه ى عمر، در راه خدا جهاد نمود. [ سخنان جاويدان يا نهج البلاغه، ترجمه و نگارش داريوش شاهين، چاپ هفتم، انتشارات جاويدئان، 1357 ش. ص 758. ]
'ايها الناس، الزهاده قصر الامل و الشكر عندالنعم و التورع عند المحارم، فان زعب ذلك عنكم فلا يغلب الحرام صبركم و لا تنسوا عند النغم شكركم، فقد اعذر الله اليكم بحجج مسفره ظاهره و كتب بارزه العذر واضحه.' [ نهج البلاغه، كلام 81. ]
وارستگى همانا كاستن آرزوها و سپاسگزارى براى نعمتها و خوددارى از تبهكاريهاست. ولى اگر نتوانستيد جلو آرزوهايتان را بگيريد، بكوشيد هنگامى كه در نعمت و نازيد سپاسگزارى يادتان نرود و نادرستى و حرام پر شكيبايى و بردبارى شما چيره نشود. چه، خدا با فرستادن پيمبران برجسته و كتابهاى خجسته،درهاى بهانه را از هر سو به رويتان بسته است. [ نهج البلاغه،در سخنان على عليه السلام، ترجمه ى محسن فارسى، چاپ دهم، انتشارات اميركبير،1376، صص 78 -77. ]