مسلم است كه طرح حاكميت خداوندى براى عمل در يك جامعه ى امروزى "كه قرون و اعصارى زياد بدون اينكه در مغز گردانندگان جوامع چنين مفاهيمى مطرح شده باشد، و با در نظر گرفتن بروز عقايد و مكتبهائى كه حكومت مردم بر مردم را اگر چه به عنوان شعار مطلوب و آرمان به طور جدى مطرح ساخته اند" بسيار بعيد و نامانوس جلوه خواهد كرد، همان اندازه كه طرح انسان رها از زنجير خودخواهى و ماشين و از خودبيگانگى بعيد و نامانوس جلوه مى كند. بنابراين، آنچه كه منطق واقع يابى انسانى اقتضاء مى كند، اينست كه ما خود واقعيت را پيگردى نموده و هراسى از شرايط ساختگى ذهنها كه به وسيله ى پيشتازان قدرت پرست و خودمحور به وجود آمده و هرگونه واقعيتهاى ضرورى و مفيد را بعيد و نامانوس جلوه مى دهد، نداشته باشيم، لذا بايد نخست مفردات قضيه ى "حاكميت خداوندى" را از آلودگيهاى گوناگون ذهنى كه قيافه ى واقعى آن دو را پوشانيده است تصفيه و تنقيح نمائيم.
بدون كمترين ترديد نمى توان به آن مفاهيمى كه در اذهان معمولى بشرى ساخته مى شود و يا در افكار آن دسته از كسانى كه درباره ى خدا به نوعى حساسيت دچار شده اند، ارزش شناخت درباره ى آن موجود برين قائل شويم، و به عبارت ساده تر اينان خدا را نمى شناسند و او را به جاى نمى آورند. شگفت آورتر از اين انحراف فكرى ديده نمى شود كه قانون لزوم رجوع به پائين ترين و عالى ترين مختصات يك حقيقت براى شناخت آن، در همه ى واقعيات جهان هستى مورد قبول قرار گرفته است، ولى درباره ى شناخت الله قانون مزبور مراعات نمى شود!! به عنوان مثال براى به دست آوردن شناختى صحيح درباره گل و ترتيب اثر دادن به آن شناخت، بهره بردارى از قانون مزبور را ضرورى مى بيند كه مى گويد: بايد از گل دو برگى بسيار ساده تا آن گل كه داراى برگهاى زياد و بوى عالى و رنگهاى متنوع و شكل بسيار زيبا است، همه و همه مطرح شود، و نمى توان براى تحصيل معرفت به درك ابتدائى كسى كه در دامنه ى كوهها فقط يك نوع گل ساده را ديده است، قناعت نمود، ولى درباره ى مفهوم الله به تصور ابتدائى ترين مفهوم در ذهنهاى پايين
اكتفا مى نمايند: