خرد نامه

الیاس بن یوسف نظامی گنجوی

نسخه متنی -صفحه : 207/ 204

انجامش اقبال نامه

چو گوهر برون آمد از كان كوه ميان بسته هر يك به گوهرخرى من آن گوهر آورده از ناف سنگ نه از بهر آن كاين چنين گوهرى به قارونى قفل داران گنج فروماندن از بهر كم بيش نيست نيوشنده اى باز جويم به هوش كمر خوانى كوه كردن چو ديو به سيلاب در گنج پرداختن از آن بر كه به گوش تاريك مغز سخن را نيوشنده بايد نخست مرا مشترى هست گوهرشناس وليكن ز سنگ آزمايان كوه چو لعل شب افروزم آمه به چنگ كه ما را ده اين گوهر شب چراغ بر آشفتم از سختى كارشان كه بياعى در نه سرهنگيست زدر درگذر بيع درياست اين چو در بيع دريا نشيند كسى به دريا كند بيع دريا پديد به دريا كند بيع دريا پديد
ز گوهرخران گشت گيتى ستوه خريدار گوهر بود گوهرى به گوهر فروشى ترازو به چنگ فروشم به گنجينه ى كشورى طمع دارم اندازه ى دست رنج بلى ماه با مشترى خويش نيست كزو نشكند نام گوهر فروش همان چون ددان بر كشيدن غريو جواهر به دريا در انداختن گشادن در داستانهاى نغز گهر بى خريدار نايد درست همان گوهر افشاندن بى قياس پى من گرفتند چندين گروه زهر منجنيقى گشادند سنگ وگرنى گرانى برون بر زباغ ز بيوزنى بيع بازارشان پسند نوا درهم آهنگيست بها كو كه بيعى مهياست اين خزينه به درياش بايد بسى كه دريا به دريا تواند خريد كه دريا به دريا تواند خريد