با دو سؤال مواجه خواهيم شد و خوب است كه جواب اينها را قبلا بدانيم كه هم خود ما روشن باشيم و هم از عهده جواب برآئيم . يكي اينكه چرا امام حسين شهيد شد ؟ ديگر اينكه چرا ائمه دين دستور دادند كه عزاي امام حسين هميشه اقامه شود و در نتيجه ما وقتها و عمرها و پولها و نيروها و انرژيها هر سال در دو ماه محرم و صفر و بلكه در غير اين دو ماه صرف كنيم . راجع به قسمت اول بايد بگوئيم در اين زمينه خيلي حرفها گفته شده . دشمنان گفته اند امام حسين قصد حكومت داشت و كشته شد ،هدف شخصي داشت و نرسيد . دوستان نادان گفته اند كشته شد كه گناهان امت بخشيده شود . جنبه آسماني و خيالي به قضيه دادند ، آن را گفتند كه نصاري درباره مسيح گفته بودند . حقيقت همان است كه خود امام حسين فرمود در مواردي از قبيل : ما خرجت اشرا و لا بطرا . . . الا ترون ان الحق لا يعمل به ، و ان الباطل لا يتناهي عنه ، ليرغب المؤمن في لقاء الله محقا . . . ايها الناس من رأي سلطانا جائرا . . . در قسمت دوم هم بايد گفت تكاليف شرعي بدون حكمت نيست . منظور اين نبوده كه همدردي و تسليتي باشد براي خاندان پيغمبر ، به قول روضه خوان ها زهرا را خوشحال بكنيم . خيال مي كنيم هر اندازه ما گريه كنيم تسلي خاطر بيشتري براي حضرت رسول و حضرت زهرا هست .
چقدر در اين صورت ما حضرت رسول و حضرت زهرا و حضرت امير را كه هميشه آرزوي شهادت مي كشيدند و فخر خود مي دانستند كوچك كرده ا يم و خيال مي كنيم هنوز هم بعد از هزار و سيصد و بيست سال در حال جزع و فزع مي باشند . بلكه مقصود اينست كه داستان كربلا به صورت يك مكتب تعليمي و تربيتي هميشه زنده بماند در حقيقت جواب سؤال اول اگر درست داده شود جواب سؤال دوم هم معلوم مي گردد . در " لؤلؤ و مرجان " صفحه 3 از " كامل الزيارش " نقل مي كند كه حضرت صادق عليه السلام به عبدالله بن حماد بصري فرمود ( 1 ) : بلغني ان قوما يأتونه - يعني الحسين عليه السلام - من نواحي الكوفة و ناسا من غيرهم و نساء يندبنه و ذلك في النصف من شعبان ، فمن بين قارء يقرأ ، و قاص يقص ، و نادب يندب ، و قائل يقول المراثي .
فقلت له : نعم ، جعلت فداك قد شهدت بعض ما تصف . فقال : الحمد الله الذي جعل في الناس من يفد الينا و يمدحنا و يرثي علينا ، و جعل عدونا من يطعن عليهم من قرابتنا أو من غيرهم يهددونهم و يقبحون ما يصنعون ( 1 ) . ايضا در صفحه 38 نقل مي كند : ان لقتل الحسين
1- به من خبر رسيده كه در نيمه شعبان گروهي از نواحي كوفه و مردمي ديگر بر سر مزار حسين ( ع ) مي آيند و نيز زناني كه براي آنحضرت نوحه گري مي كنند ، و عده اي قرآن مي خوانند و پاره اي حوادث كربلا را بيان مي كنند و دسته اي نوحه گري مي كنند و گروهي ديگر مرثيه مي خوانند . عرض كردم : فدايت شوم آري من نيز پاره اي از آنچه فرمودي ديده ام . فرمود : سپاس خداي را كه در ميان مردم گروهي را قرار داد كه به نزد ما مي آيند و ما را مي ستايند و براي ما مرثيه مي خوانند