«ثبير» در اوايل رگبارهاى شديد خود، گويا مرد بزرگى است كه در عباى راه راه پيچيده شده است.
بامدادان ارتفاعات قله «مجيمر» در اثر سيل و كف گويا فلكهى چرخ ريسندگى است.
باران آبهاى خود را در صحراى «غبيط» فرو ريخت، مانند مرد يمنى كه با زنبيلهاى بار شده فرا مىرسد.
گويا پرندگان خوشخوان بيابان، صبحگاهان سرمست شراب تند و خوشبوئى هستند، شامگاهان درندگان غرق شده در اطراف آن آب بىپايان، گويا ريشههاى پياز دشتى هستند.
ملاحظه مىكنيد: امرئى القيس باران را بصورتى مىبيند كه درختان خرماى بيابان را ريشه كن كرده و ساختمانهاى آن را ويران نموده و تنها ساختمانهاى سنگى را باقى گذاشته است. اما كوه «ثبير» كه به ارتفاع خود بر زمينهاى گود اطراف مىبالد، در باران فرو رفته و تنها قلهى آن از آب بيرون مانده و مانند بزرگ يك طايفه كه خود را به عباى راه راه پيچيده، جلوه كرده است. باران طوفانهاى پىدرپى را در اطراف كوهها روانه ساخته آن گاه آبهاى فراوان خود را در صحراهاى بى آب و علف مىريزد، ناگهان گياهها و گلهاى رنگارنگ در صحرا مىرويد. اين گلها و گياهها مانند پارچههاى زيبا و رنگارنگى است كه تاجر يمنى در برابر چشم مردم مىگسترد. باران اين صحراهاى خشك شده را سيراب مىكند، در نتيجه صحراها بصورت