بنابراين، اگر انسان‏ها اهل قيام به قسط و قيام براي خداباشند و در برابر شرك و كفر ايستادگي كنند، مي‏توانند نماز را كه ستون خيمه دين است، بر پا دارند تا خيمه دين به طور كامل برافراشته گردد. برافرازي ستون خيمه دين، به آشنايي با جايگاه ويژه نماز و شناخت صحيح آن نيازدارد كه به اختصار به آن مي‏پردازيم.

نماز، مايه آرامش دل

خداي سبحان به اقامه نماز فرمان داده تا ياد او در دل ظهور كند و قلب زنده شود؛ (وأقم الصّلوة لذكري)[1].

ياد خدا دل‏ها را مطمئن و آرام مي‏كند؛ (ألا بذكر الله تطمئنّ القلوب)[2]. از اين‏رو، نمازگزار هرگز از غير خدا نمي‏ترسد، و دشمن درون و بيرون نمي‏تواند موجب هراس او بشود، و هيچ حادثه‏اي آرامش قلبي او را بر هم نمي‏زند.

نماز، شفاي دردها

انسان طبيعتاً حريص است و دربرابر شدايد بي‏تابي مي‏كند. اگر خيري به او رسيد، سعي مي‏كند، آن را در انحصارخود درآورد و به ديگران ندهد، جز نمازگزاران؛ (إنّ الإنسان خُلق هَلوعاً* إذا مسّهُ الشرّ جزوعاً* وإذا مسّه الخير منوعاً* إلاّ المُصلّين)[3]، زيرا نمازگزاران با نماز خود، طبيعت را سركوب و فطرت را إحيا كرده‏اند. نمازگزار در سايه آرامشي كه از نماز به دست مي‏آورد، در فراز و نشيب زندگي سست نمي‏شود و در شدايد و سختي‏ها جزع نمي‏كند و اگر خيري به او برسد، آن را از ديگران دريغ نمي‏دارد.

[1] ـ سوره طه، آيه14.

[2] ـ سوره رعد، آيه28.

[3] ـ سوره معارج، آيات22 ـ 19.