اولياي الهي مي‏بينند، آن چه متكاثران را به خود مشغول كرده و در ديده آنان كثير و باارزش جلوه نموده، در واقع كم و بي‏ارزش است، چرا كه متاع دنيا قليل است و به دست آوردن متاع قليل در نظر اهل معنا و اولياي الهي، همراه با از دست دادن خير كثير است.

اولياي الهي با آن‏چه مورد مسالمت و آشتي مردم است، در ستيزند و با آن‏چه مورد دشمني و خشم آن‏ها است، از در صلح و صفا وارد مي‏شوند. معارف قرآن به وسيله آنان معلوم مي‏شود، چنان‏كه علم اولياي الهي از قرآن است. احكام قرآن به وسيله اين‏ها برپاست و قوام اينان نيز به بركت شناخت و عمل به قرآن است.

6. ظهور كارهاي خارق العاده

يكي از آثار و نشانه‏هاي رسيدنِ به مقام ولايت آن است كه طبيعت خارجي تحت نفوذ و اراده آن‏ها قرار مي‏گيرد و با تصرف در طبيعت كارهاي خارق‏العاده‏اي نظير معجزه و كرامت از آنان ظهور مي‏كند و يا اگر دعايي كرده‏اند، آن دعا مستجاب مي‏شود. البته گاهي از انسان‏هاي عادي كه نه تنها به مقام ولايت نرسيده‏اند، بلكه از خدا دورند، هم كارهاي خارق‏العاده صادر مي‏شود. براي توضيحِ مسأله به اقسام كارهاي خارق العاده پرداخته مي‏شود.

انواع خرق عادت

كارهاي خارق‏العاده را به اقسامي تقسيم كرده‏اند كه در اين‏جا به دو نوع معجزه و كرامت اشاره مي‏شود؛ معجزه كاري است كه مدعي نبوّت آن را براي اثبات دعواي نبوت اظهار مي‏كند. كرامت كاري است كه اولياي خدا آن را انجام مي‏دهند.