صهبای حج

عبدالله جوادی آملی

نسخه متنی -صفحه : 478/ 102
نمايش فراداده

بلكه فلسطين عزيز و بسياري از بلاد اسلامي به آن مبتلاست و صاحب‏نظرژرف‏انديشي كه به حوادث روزگار خود آگاه است اين گونه از لوابس، بر او تهاجم نكرده و امر بر او مشتبه نمي‏شود: «العالم بزمانه لا تهجم عليه اللّوابس»[1].

كشوري كه خانه و حرم خدا و حرم رسول خداصلي الله عليه و آله و سلم در آن واقع است، نبايد همانند مِلك شخصي و خانه موروثي به نام كسي باشد، كه البته هرگز نمي‏شود. در عظمت حرم و حرمت مكه، همين بس كه قرآن كريم خداوند را به عنوان پروردگار مكه معرفي كرده است: (إنّما أُمرت أن أعبد ربّ هذه البلدة الّذي حرّمها وله كلّ شي‏ءٍ وأمرت أن أكون من المسلمين)[2].

با مشاهده مصيبتي كه كعبه معظمه امروز بدان مبتلا شده، يعني استيلاي اشرار و طاغوتيان بر آن، معناي كلام نوراني مولي‏الموحدين علي‏بن ابي‏طالب(عليه السلام) در فرماني كه به مالك اشتر نوشته است، آشكار خواهد شد. آن حضرت مي‏فرمايد: اين دين در دست اشرار اسير بود، به گونه‏اي كه در آن با ميل و هواهاي نفساني خود عمل مي‏كردند و دين وسيله هوسراني و دنياطلبي آنان بود: «إن هذا الدين قد كان أسيراً في أيدي الأشرار يُعمل فيه بالهوي وتُطلب به الدنيا»[3].

بنابراين، بر ملل اسلامي است كه آنچه را ابراهيم(عليه السلام) برقرار ساخت، اقامه كنند و آنچه را كه او باطل كرد، باطل كنند و اين امر با حج و عمره بر اساس آنچه خداوند و رسولش مي‏پسندند و نيز بنابر شيوه رسول اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم در حج، محقّق مي‏شود كه آن حضرت فرمود: مناسك خود را از من فرا بگيريد: «خذوا عنّي مناسككم»[4]. و آن حضرت مناسك خود را از جبرئيل فرا گرفته است.

[1] ـ كافي، ج 1، ص 27.

[2] ـ سوره نمل، آيه 91.

[3] ـ نهج البلاغه، نامه 53، بند 71 ـ 70.

[4] ـ عوالي اللئالي، ج 1، ص 215.