صهبای حج نسخه متنی

قيام براي تطهير كعبه و نجات آن از دست اشرار، آييني ابراهيمي است كه جز بي‏خردان، از آن روي برنمي‏تابند: (ومن يرغبُ عن ملة إبراهيم إلا من سَفِه
نفسه)[1].

از آنجا كه رسول اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم و كساني كه با او ايمان آوردند به ابراهيم كه خانه خدا را از هر پليدي و آلودگي، پاك ساخت، مقدّمتر و سزاوارترند[2]، امروز بر امّت اسلامي است كه خانه خداي متعالي را از هر لوث و زشتي، شرقي باشد يا غربي، پاكيزه سازند. از آنجا كه عقل آن است كه خداي رحمان بدو پرستش مي‏شود و بهشت بدو به دست مي‏آيد: «[العقل] ما عُبِد به الرحمن واكتُسِب به الجنان»[3]، پس هر آنچه كه با آن بهشت به دست نمي‏آيد و خداي رحمان بدان پرستيده نمي‏شود، بلكه دنياي پوشالي با آن كسب و طاغوت بدان عبادت مي‏شود، سفاهت و بي‏خردي است، نه عقل.

استادْ علاّمه طباطبايي(قدّس‏سرّه) در تفسير گرانسنگ خويش در ذيل آيه شريفه (ومن يرغب عن ملّة إبراهيم إلاّ من سفه نفسه)، چه نيكو فرموده است كه از اين آيه، معناي حديث فوق استفاده مي‏شود[4].

ممكن است ساده‏انديشي بگويد: در حجاز كنوني مشرك وجود ندارد تا در موسم حج از او تبرّي جسته شود!

در دفع اين توهم بايد توجّه داشت كه منظور، حضور شخص مشرك و بدن مادّي او نيست، بلكه مراد از تبرّي اعلان انزجار از تفكر شرك‏آلود و تمدن باطلِ شرك‏زدگان و استعمار ظالمانه ملحدان و استثمار طاغيانه مادّيين و استعباد بي‏رحمانه مستكبران و استحمار سامري‏گونه اسرائيليان و استضعاف مكّارانه ابرقدرتها خواهد بود كه نه تنها حجاز كنوني گرفتار آن است،

[1] ـ سوره بقره، آيه 130.

[2] ـ سوره آل عمران، آيه 68.

[3] ـ كافي، ج 1، ص 11.

[4] ـ الميزان، ج 1، ص 300.