سراسر حج، شعائر الهي است - صهبای حج نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

صهبای حج - نسخه متنی

عبدالله جوادی آملی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

سراسر حج، شعائر الهي است

خداي متعال زمان و مكاني كه حج و عمره در آن واقع مي‏شود، و نيز كساني كه حج و عمره به جا مي‏آورند، همچنين قرباني حج، حتي كفشي را كه به نشان قرباني بودن حيوان بر گردن آن مي‏آويزند، همه را از شعائر الهي ياد كرده است: (يا أيها الذين امنوا لا تُحِلّوا شعائر الله ولاالشهر الحرام ولا الهدي ولاالقلائد ولا امّين البيت الحرام)[1]. بنابراين، نه تنها كساني كه براي حج و عمره احرام بسته‏اند، بلكه افرادي كه به قصد حج و عمره از دورترين نقاط عالم حركت كرده‏اند و هنوز به حرم بلكه به ميقات نرسيده‏اند تا احرام ببندند جزو شعائر الهي هستند. سراسر حج از كعبه گرفته تا آن قطعه آهن يا كفشِ آويخته بر گردن حيوان قرباني، شعائر الهي است، از اين‏رو احدي نبايد آنها را حلال و آزاد دانسته، طبق ميل خود با آنها رفتار كند، بلكه واجب است آنها را گرامي بدارد.

«حلال» يعني باز و آزاد، و «حرام» يعني ممنوع، و «احتلال» به معناي تجاوز به حق ديگري است، در مقابل «احترام» كه به معناي حريم گرفتن است. در احتلال براي شي‏ء يا شخص حريم نمي‏گيرند، بلكه حريم او را باز و گشوده مي‏شمارند. «شعائر» جمع «شعيره» به معناي «نشانه» است؛ از اين‏رو احكام الهي و آنچه عظمت او را نشان دهد شعائر الهي گويند.

پس اينكه خداي سبحان فرمود: «شعائر الهي را حلال نشماريد»، يعني شعائر الهي را باز و آزاد نپنداريد، آنگونه كه هر كس بتواند حريم احكام و معارف‏دين و اشخاص و اشياء و مكانها و زمانهاي متعلق به آن را شكسته، به دلخواه درباره آن سخن بگويد يا عمل ناروايي انجام دهد و چيزي از آن كاسته يا بر آن بيفزايد.

[1] ـ سوره مائده، آيه 2.

/ 478