فصل ششم : بيوت رفيع حق
خداي سبحان كه مؤدِّب اولياي خويش است، چنانكه پيش از اين گفته شد، در بيان يكي از آداب تشرف به محضر رسول اكرم و خاندان گرامي او(صلوات الله وسلامه عليهم أجمعين) ميفرمايد: بدون اجازه وارد خانههاي پيامبرصلي الله عليه و آله و سلم نشويد: (يا أيّها الّذين امنوا لا تدخلوا بيوت النّبي إلاّ أن يؤذن لكم)[1].«بيت» كه در اين آيه و برخي آيات ديگر آمده، تنها به معناي خانه و مسكن متعارف نيست، بلكه همانگونه كه در كلام حضرت نوح(عليه السلام) نيز آمده كه: (رب اغفر لي ولوالدي ولمن دخل بيتي مؤمنا)[2]، گاه مراد بيت نبوت و ولايت و مانند آن است. از سوي ديگر، مصداق «بيوت» كه در آيه شريفه (في بيوت أذن الله أن ترفع)[3] آمده است تنها مساجد و مانند آن نيست، بلكه مشاهد معصومين(عليهم السلام)، و نيز به قرينه مطلب فوق، مقام رسالت و ولايت و امامت هم از مصاديق آن است.[1] ـ سوره احزاب، آيه 53. [2] ـ سوره نوح، آيه 28. [3] ـ سوره نور، آيه 36.