محرّمات اِحرام - صهبای حج نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

صهبای حج - نسخه متنی

عبدالله جوادی آملی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

محرّمات اِحرام

حج، مجموعه منظمي از يك سلسله عبادتهاي خاص است كه هر يك به تنهايي درخور توجه است. همانطور كه با تكبيرةالإحرامِ نماز، بسياري از كارها كه با روح عبادت ناسازگار است بر نمازگزار تحريم مي‏شود و با تسليم پايان نماز، آن ممنوعيتها برطرف مي‏گردد و همچنان كه با نيّت روزه گرفتن و ورود به صبحگاه بسياري از اموري كه با روح پرستش و آزمون الهي مناسب نيست بر او حرام مي‏شود و با فرارسيدن شامگاه حلال مي‏گردد، در حج و عمره نيز با احرام و لبيك گفتن، بسياري از اموري كه جنبه تعبّدي در پرهيز از آنها قوي بوده و آزمون الهي در آنها بسيار نيرومند است، حرام شده[1] و دوره احرام به صورت يك دوره تعبّد محض و امتحان صرف درآمده است[2].

[1] ـ محرمات اِحرام، به لحاظ مكلفان بر سه قسم است: الف ـ ‏محرمات مشترك بين مردان و زنان كه عبارت است از:

1 - زدودن مو از بدن خود يا ديگري (چه مُحرم و چه غيرمُحرم).

2- بيرون آوردن خون از بدن.

3- گرفتن ناخن.

4- كندن دندان.

5- كندن درخت يا گياه حرم.

6- دربرداشتن سلاح (مگر در صورت ضرورت).

7- شكار صحرايي (مگر از آزار آن بترسد).

8- انواع استفاده از بوي خوش.

9- سرمه كشيدن.

10- نگاه كردن در آئينه.

11- جدال.

12- روغن ماليدن به بدن.

13- عقد كردن (دائم يا موقت) و همچنين شاهد عقد شدن.

14- استمناء.

15- كامجويي، مانند نگاه با شهوت، بوسيدن، آميزش و هر گونه لذت‏جنسي.

16- انگشتر به دست كردن براي زينت و حنا بستن.

17- فسوق، يعني دروغ، فخرفروشي و فحش.

18- كشتن و انداختن حشرات ساكن در بدن. ب‏ ـ محرمات مخصوص مردان:

1 - پوشاندن سر.

2- زير سايه رفتن در حال حركت.

3- پوشيدن لباس دوخته.

4- پوشيدن كفش يا جورابي كه تمام روي پا را بگيرد. ج‏ ـ محرمات مخصوص زنان:

1- پوشاندن صورت.

2- پوشيدن زيور براي زينت. بنابراين، محرمات احرام 24عدد است. ويژگيها و تفصيل احكام اين محرمات و نيز كفاره‏ها و احكامي كه بر عدم رعايت آنها مترتب است در كتابهاي مناسك حج آمده است.

[2] ـ نهج البلاغه، خطبه 192 (قاصعه)، بند 65 ـ 53.

/ 478