زاد سفر حجّ - صهبای حج نسخه متنی

فرار به سوي خدا بدين معناست كه
انسان ماسويالله را ترك كرده، خدا را طلب كند. پس اگر كسي حج را به قصد تجارت يا شهرت و مانند آن انجام داد، فرار «عن الله» كرده است، نه فرار «إلي الله». اگر كسي به زاد و راحله، كسب و كار و همراهان خود تكيه كند، فرار به سوي همراهان كرده است، نه فرار به سوي خدا. سفر به سفره خود كرده است، نه سفر به سفره ضيافت‏الله.

خلاصه اينكه، يكي از اسرار حج آن است كه انسان از غير خدا بريده، به سوي خدا هجرت كند تا به لقاي او نايل آيد و اين از هنگام تهيه مقدّمات آغاز مي‏شود. كسي كه لباس احرام فراهم مي‏كند، مالش را تطهير، وصيتنامه‏اش را تنظيم و از بستگانش خداحافظي مي‏كند، همه اين امور را با عنوان فرار إلي الله انجام مي‏دهد. قهراً در همه اين حالات با خداست. سير چنين كسي «إلي الله»، «في الله»، «مع الله» و «لله» است. از اين‏رو در بعضي از دعاهاي حج و مانند آن آمده است: «بسم الله وبالله وفي سبيل الله وعلي ملَّة رسول الله»[1].

زاد سفر حجّ

در قرآن كريم، تعبير به «زاد» جز در آيه شريفه (تزوّدوا فإنّ خير الزّاد التّقوي)[2] كه مشتمل بر برخي احكام حج است، نيامده است؛ زيرا در حج، مسافرت كردن است: (وأذّن في النّاس بالحج يأتوك رجالاً وعلي كل ضامرٍ يأتين من كلّ فجٍّ عميق)[3] و چون در سفر، احتياج به زاد و توشه است به آن سفر اصيل كه آخرت است، تذكر داده، امر به تقوا مي‏كند؛ چنانكه در آيه‏اي ديگر كه سخن از پوشش ظاهري است: (يا بني ادم قد أنزلنا عليكم لباساً يواري سَوءتكم وريشاً) تذكر به تقوا داده، مي‏گويد:

[1] ـ بحار، ج 96، ص 120.

[2] ـ سوره بقره، آيه 197.

[3] ـ سوره حج، آيه 27.